Fort William

Scone - Fort William 161 km

Glen Nevis Camping

23 t/m 31 mei

Met de regen tikkend op de autoruiten en de bergen in de wolken, rijden we richting Fort William. Bijna op onze bestemming wordt het droog. De camping ligt in het dal van de hoogste berg van Groot Brittannië, de Ben Nevis. Zelden kan je de top zien en voor de tocht naar boven moet je zeer ervaren zijn vanwege mogelijk barre omstandigheden. Vanuit de camping zien we elke dag de wandelaars gaan. Wanneer we een kleine wandeling langs de rivier maken, komt de zon wat door en langzaam komen de bergen wat meer tevoorschijn. We spreken wandelaars die terugkomen van een tocht naar de top en zij vertelden dat het boven vreselijk slecht weer was. Terug zien we op het West Highlandpad vele wandelaars met rugzakken lopen. Fort William is het eindpunt van dit lange afstandspad en het centrum van de buitensport.

Dat het in Schotland winter en zomer op één dag kan zijn, merken we deze week. Er valt veel regen, in de middag komt de zon weer af en toe tevoorschijn. Onderweg in de auto naar Oban valt de regen nog met bakken uit de lucht. Bij het begin van de wandeling naar Castle Stalker lopen we heerlijk in het zonnetje. Bijna bij het mooiste foto standpunt lopen we in een regenstorm.   Na een middag zon, kunnen we ook op de terugweg niet gaan voor de ultieme foto, het hagelt zelfs.

Al die regen zorgt ook voor die prachtige natuur. Met de veerboot komen we aan op het schiereiland Arnamurchan. Aan weerszijden van het dal stromen talloze watervallen van de steile hellingen naar beneden. Dit gebied heeft oude Atlantische eikenbossen. We wandelen door zo’n vochtig bos, de eiken en stenen bedekt met centimeters dik mos en vele stroompjes. De laatste bloeiende boshyacinten met de net opkomende varens geven het geheel iets sprookjesachtigs. De tearoom waar we koffie drinken, zo uit de jaren 50, maakt het beeld compleet. Het vervolg van de rit is ook weer prachtig. Stijgen en dalen door landschap met bergen alleen bedekt met gras, met steeds weer andere blik op een Loch of een zeearm.

Bij aankomst in Fort William boeken we voor later in de week , na de weersverwachting bekeken te hebben een 2 eilanden tour. Maar dat het zo mooi weer zou zijn, hadden we niet verwacht. Eerst vroeg uit de veren want de boot vertrekt vanuit Oban, toch meer dan een uur rijden. Op het eerste eiland Mull rijdt de touringcar ons over het eiland naar de volgende veerhaven door een schitterend landschap. Schaars bewoond met weer de kale bergen met gras, veel lochs en schapen en  ook de eerste hooglanders. Het zonnige weer met de schaduwen op de bergen maakt het extra mooi. Op dit eiland leeft ook een grote populatie herten, waarvan we er enkele zien. Op het tweede eiland, het kleine Iona, bezoeken we de Abbey met klooster. Het is één van de meest historische en heilige plaatsen in Schotland. Het werd in 563 gesticht door St. Columbo en zijn Ierse volgelingen. De gerestaureerde abdijkerk is een symbool van aanbidding voor vele pelgrims.

Met zon rijden we naar Glencoe waar de hoofdweg zich kronkelend door het dal kruipt. Aan weerskanten ruige bergen gevormd door vulkaanuitbarstingen. Wat een plaatje, het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. We wandelen een stuk van de Highland way, heen en terug. Steeds weer stoppen we om van het uitzicht te genieten en het op de foto vast te leggen. Als verrassing staan we oog in oog met een hert. Het aangename wandelweer: zon en 12°C en bijna geen wind verandert na de lunch. De wolken komen opzetten en er valt zelfs een spat regen. We genieten, ook dit is Schotland. Dit dal heeft ook een zwarte kant. Hier werden in 1693 de aanhangers van Koning James, de McDonalds clan, vermoord door de Campbell’s clan. Die laatsten waren aanhangers van koning Willem. (Onze Willem van Oranje). De aanhangers van James, de Jacobieten, stonden onder leiding van Bonnie Prince Charlie. Zijn standbeeld komen we later tegen in Glenfinnan.

Het traject van  de Westhighland trein naar het havenplaatsje Mallaig is een van de mooiste treinreizen van Schotland. Het biedt schitterende uitzichten op het Schotse landschap en de westkust. Opvallend is het aantal paarse rhododendrons die in het wild groeien. Ook komt de trein over het Glenfinnan viaduct, beroemd door de Harry Potter films. ‘s Zomers gaat er ook een stoomtrein. We verwachten mooi weer, dus dat lijkt ons een goed idee. Maar nee, tot augustus is het volgeboekt. Dan nemen we de gewone trein. Achteraf een veel betere en goedkopere keus. We hebben nu ook langer de tijd in Mallaig en genieten van een heerlijke vislunch en maken daarna een rondwandeling.

Later maken we een wandeling in het dal  van het Viaduct. Op de parkeerplaats een drukte van belang met treinspotters. Eenmaal onder het viaduct door opent zich een onbewoond dal. Een autovrij pad loopt langs de rivier. Hier bijna geen mensen, maar we zien de herten grazen aan de overkant. De score 2 wandelaars op 3 herten. Bij het viaduct zien we net de trein voorbij komen.

Morgen gaan we verder naar het eiland Skye.