La Campiña, Córdoba en Aranjuez

Dos Hermanas - Guijarrossa  140 km
Camping La Campiña
28 maart
We hebben ons teruggetrokken op het platteland. De streek tussen Sevilla en Cordoba heet La Campiña, een glooiend landschap met akkerbouw en heel veel olijfbomen. 
Dit gebied is het grootste toeleveringsgebied van olijfolie in Spanje. 
De camping is een soort boerencamping, klein met plaatsen met prachtig uitzicht. De ontvangst was heel hartelijk. De eigenaresse, Matilda, spreekt goed haar talen en is heel erg behulpzaam, ook op toeristisch gebied.
De zon schijnt weer en we hebben deze dag heerlijk genoten van ons mooie plekje.

29 maart
Eerst een kort bezoek aan Écija, een klein stadje bekend om zijn torens. Deze torens zijn nieuw op de kerken gebouwd nadat de oude torens bij de aardbeving van Lissabon ! in 1755 verwoest waren. Op advies van Matilda ook nog een paar mooie gebouwen gezien. Na de koffie en een bezoek aan de Mercado hebben we de fietsen van de auto gehaald om de Via Verde de la Campiña te fietsen. Ook dit is een oude spoorlijn, zonder tunnels dit keer. We vonden het glooiende landschap met graan, koolzaad, bonen en olijfbomen heerlijk om door te fietsen. Het enige dat je hoorde was het kwetteren van heel veel vogeltjes. Je moest wel af en toe goed opletten, want na de aanleg is hier geen onderhoud meer gepleegd. Dat betekent onkruid, kuilen, picknickplaatsen worden wel aangekondigd, maar zijn niet meer aanwezig. Toch vonden wij het goed te fietsen.
Écija wordt wel de braadpan  genoemd, de warmste plaats van Andalusië. In de zomermaanden kan de temperatuur oplopen tot wel 50°. Wij vonden het bij terugkomst al warm om met 25° de fietsen weer op de auto te zetten. 

30 maart
Vandaag hadden we andere ervaringen op De Via Verde de Subbética, 50 km ten zuiden van onze camping. We begonnen met fietsen in Lucena. In het oude stationnetje zat een café. Deze route gaat langs de rand van het gebergte. Mooi zicht op het dal aan de ene en de bergen aan de andere kant.  Geen tunnels, maar wel veel viaducten. Het was erg goed onderhouden, dat fietst toch wel lekker. Er stonden veel meidoorns in bloei, wat een heerlijke geur gaf. En natuurlijk weer eindeloos veel olijfbomen, maar dar verveelt niet. Heen weer heuvel op. Het dalen op de terugweg ging minder snel door de wind. Dat maakte het wel een lekker fietstemperatuurtje.

31 maart
We zijn met de auto naar Córdoba geweest. Volgens Matilda doet de bus er lang over en ze gaf ons een prima parkeertip: gratis in een bewaakte parkeergarage van een groot winkelcentrum, op loopafstand van de binnenstad. Eerst even een fotomoment bij de oude brug. 
De grootste bezienswaardigheid is de Mezquita- catedral. Dit is 1200 jaar geleden gebouwd als moskee. Later hebben de katholieken in dit gebouw een kathedraal gebouwd. Heel bijzonder.
Je komt binnen op de binnenplaats met sinaasappelbomen, de Patio de Naranjos. Dit was vroeger de rituele wasplaats van de moskee. Er werden nu druk voorbereidingen getroffen voor de Semana Santa, de Goede week. De patio was volgebouwd met rode tribunes. Heel jammer.
Daarna kom je in de moskee met heel veel grote kolommen met roodbruine bogen, heel sfeervol verlicht. De katholieken hebben hier aan alle kanten zijkapellen  gebouwd. In het midden het middenschip van de kathedraal. Overal zie je dus de tegenstelling moskee- kathedraal: oosterse elementen met katholieke heiligenbeelden en gouden pracht en praal. De katholieke koning Karel V vond dat de moskee verpest was. Zo kijken wij er ook een beetje tegenaan, maar het resultaat is wel een uniek gebeuren.
Je begrijpt dat hier heel veel toeristen op afkomen en in de naastgelegen Joodse wijk was het vreselijk toeristisch met souvenirswinkeltjes  en taberna's waar het personeel je graag naar binnen ziet gaan. Wij hebben wat rondgelopen en de synagoge bezocht. Daarna zijn we doorgelopen naar een ander stadsdeel. Tot onze verrassing kwamen we op een heel mooi, rustig pleintje bij het archeologisch museum. Op het terras hebben we onder het genot van gitaarmuziek heerlijke tapas gegeten. Onderweg naar de auto zagen we weer veel huizen met hele mooie patio's. We kijken altijd even als er een deur open staat.

1 april
De bedoeling was een rustig dagje. We begonnen de dag met een wandeling van 2 uur vanaf de camping. De zon scheen, maar de wind was nog fris. 's Nachts koelt het nog erg af en de zon is pas om 9 uur op onze plek. 
De wandeling ging eerst door de olijfboomgaarden. Het glooiende landschap zag er elke keer weer anders uit door de veranderende patronen en kleuren. Het was genieten, totdat we op 3/4 van de wandeling we verkeerd liepen. Op een gegeven moment zagen we aan de andere kant van de heuvel wel het pad naar de camping. Maar hoe kom je daar nou? We zijn een eind terug gelopen en zijn maar door het hoge gezaaide gras gegaan. Uiteindelijk hadden we het goede pad. Volgens Matilda zijn we ook wel goed gelopen, maar is het makkelijker te vinden als het niet begroeid is. Dat bleek. Uiteindelijk waren we na 3 uur terug. De rest van de dag toch maar heerlijk rustigen gedaan.

Guijarrossa - Aranjuez  384 km
2 april
Uitgezwaaid door Matilda en een jaarvoorraad goede olijfolie in de caravan verlieten we Andalusië. Naarmate we Aranjuez naderden werden het landschap dor en plat. Je kan zien dat hier een echt landklimaat heerst, er zijn speciale hele grote parkeerplaatsen om uit te wijken als het sneeuwt. Nu is het heerlijk weer: zonnetje en maximaal 20°. We hebben het kacheltje toch maar klaar gezet, het koelt hier erg af 's nachts.
De camping ligt aan de Taag en Aranjuez is een stad waar de koningen vroeger vertoefden, vol met paleizen en tuinen en prachtige brede lanen. Het heeft wel iets van Versailles. Tevens een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan Toledo en Madrid.
Genoeg te dus dus. Om half 4 zaten we aan de thee en al plannen te maken.
Nadat we een hotelletje in Madrid hebben geboekt, zijn we naar de stad gefietst. Wat een gezellige drukte daar. Op een terras hebben we heerlijk mensen zitten kijken, die flaneerden door de tuinen van het paleis.  De Fiat 600 club was ook aanwezig met heel veel oude autootjes.

3 april
Dat het hier koud kan zijn merkten we vanochtend. Het ijs lag op de auto. Pas toen de zon ging schijnen warmde het langzaam op. Met dik vest zijn we op de fiets gestapt. Eerst maar een fotosessie van het paleis. Dat is op maandag gesloten dus we hadden lekker de ruimte. De flanerende families hadden plaats gemaakt voor schuifelende oude mannetjes. Daarna naar de overdekte markt om groente te kopen. Het is de streek van de aardbeien en asperges, die waren volop aanwezig. De markt heeft een overdekte patio met veel cafeetjes en restaurantjes (en WiFi). Bij de VVV hebben we wat folders en kaarten gehaald, o.a een kaart van Madrid en van de  Semana Santa, met veel processies en daar willen we wat van meemaken. 
We werden aangesproken in het Nederlands door een Spaanse gemeentewerker. Hij herkent Nederlanders meteen. Hij heeft vanaf zijn 6e tot 21 jaar geleden in Nederland gewoond. Na een leuk praatje weer verder gefietst. Verbazend hoe goed hij nog Nederlands spreekt. 
In de namiddag hebben we een klein fietstochtje gemaakt over de rustige landweggetjes rond de camping. Veel aardbeienvelden en ook opvallend veel maneges en stoeterijen. 

4 april
Ook hier in de buurt hebben we weer een Via Verde gevonden, de Via Verde del Tajuña, ten oosten van Madrid. Een oude spoorbaan in het dal van het riviertje de Tajuña. We hadden een stukje uitgezocht dat niet langs de weg liep. Het is hier dichterbevolkt, dus meer huizen en wegen. Het was een mooi traject door een dal met landbouwgronden. Af en toe een wijngaard en veel volkstuintjes. Daar wordt met afval de nodige gebouwtjes neergezet. Soms doet dat wat rommelig aan, maar je komt ook leuke dingen tegen, zoals etalagepoppen als vogelverschrikker. 
Het is toch heerlijk om af en toe in alle rust te fietsen. Vooral door de week kom je bijna niemand tegen.
Morgen gaan we 2 dagen naar Madrid, dat wordt wel wat drukker dus.