Mattaraña en Albarracín

Boltaña - La Fresneda  254 km
Camping la Fresneda 
9 september  - 13 september
We hebben toch wel mazzel tot nu toe. De hele week mooi weer gehad en we rijden de camping af en het begint te regenen. Het eerste stuk de Pyreneeën uit was mooi, maar later werd het een dor steppelandschap langs een groot stuwmeer in de Ebro. 
Het werd weer mooi toen we de Mataraña inreden. We zijn hier vorig jaar ook geweest en zowel de camping als de streek zijn ons goed bevallen. We hebben toen veel gefietst, nu willen we wat wandelen. Gelukkig hebben we een plekje gereserveerd. Het staat hier helemaal vol, ook veel tenten. De Engelse website Coolcamping heeft deze als beste Europese camping uitgeroepen, vandaar ook veel Engelsen.
Ook hier is het weer somber met af en toe een bui. Wel hebben we vanmiddag even een stukje gelopen en wat amandelen geraapt. Er staan hier wat verwaarloosde bomen, waar niet naar omgekeken wordt. 
We hebben onze aankomst op zaterdag gepland omdat we dan kunnen genieten van een diner gekookt door de campingeigenaar. Dat was een goed idee, want hij had weer heerlijk gekookt.

10 september
De zon schijnt, maar er staat een hele harde wind. Hoe hard merkten we toen we 8 km verder de auto parkeerden om te gaan wandelen. De deur waaide bijna uit ons handen. Het eerste stuk dat boven op een heuvel begon, was het moeilijk tegen de wind lopen.
De weg ging door de olijfboomgaarden naar de rivier, naar de waterval. Deze staat nu droog maar het is het is nu ook een bijzondere plek vanwege de enorme rotsblokken en het geërodeerde gesteente. Daar hebben we een tijdje gezeten, heerlijk in de zon uit de wind. Terug ging de weg door bos en het laatste stuk was weer tegen de wind opboksen.

11 september
De wind is een stuk minder. We zijn lopend naar het dorp La Fresneda geweest. Een wandeling van een dik uur heen en via een andere weg iets korter terug. La Fresneda is een monumentaal beschermd Middeleeuws dorp op een heuvel. Boven het dorp torent de ruïne van het kasteel uit. Het dorpsplein de Plaza Mayor heeft mooie bogen. Op het plein een aantal gezellige terrasjes. In de nauwe straatjes onder bogen een paar echte dorpswinkeltjes. In één ervan hebben we een plaatselijk geitenkaasje gekocht. Wij vonden het heel sfeervol. 

12 september
De dag begon bewolkt, het was fris. We zijn naar Arnes gereden. Vandaar 5 km over een smal landweggetje tot we in een kloof bij een droge rivier uitkwamen. Daar hebben we langs de rivier gelopen. We zagen gelijk de gieren zweven boven tegen de steile rotswanden. Na 5 minuutjes kwamen we bij een poel. Hier stond nog water in. In de zomer wordt hierin gezwommen. Tijdens het maken van een foto attendeerde een Spanjaard ons op een steenbok die iets hoger onder een boom lag. Het natuurpark staat bekend om zijn populatie steenbokken. 
We zijn een eind verder gelopen en op de terugweg renden er 2 steenbokken voor ons het pad over. Weer terug bij de poel stond, waarschijnlijk de eerste bok, hoog  boven op een grote steen. Echt zoals je op een plaatje ziet. Je begrijpt, onze dag was weer zeer geslaagd. 

13 september - 15 september 
La Fresneda - Albarracín  225 km
Camping Ciudad de Albarracin
We gingen  al vroeg de camping af en om 9 uur stonden we voor de Lidl in Alcañiz om onze voorraad weer aan te vullen. Daarna reden we weer een schitterende route door de bergen. Eerst door weidse bergen met nog hier en daar groen. Later kwamen we op een hoogvlakte, steeds met iets  stijgen en dalen op ong. 1000 m. hoogte, met als hoogste punt 1300m. De kleuren waren hier allerlei soorten bruin. 
Vlakbij Albarracin zijn er weer bergen en wordt het groener. Albarracin is tegen een berg gebouwd op 1200 meter hoogte. We hadden van tevoren het idee: dat wordt ver omhoog rijden met de auto, niet wetende dat de ‘start’ al op 1000 meter lag. Onze camping ligt in de buitenwijk, iets lager. Het is vrij vol, kleine plekken, maar het sanitair is net vernieuwd.
Aan het eind van de middag zijn we lopend naar het stadje gegaan. Het is echt zo’n toeristenplaats waar je in het hoogseizoen over de hoofden loopt. Buiten die tijd is het uitgestorven. Nu liepen we er ook bijna alleen. De plaatselijke bevolking ook in diepe rust. Het is feestweek. Alles is gesloten en ‘s avonds en ‘s nachts breekt het feest los. De kleine Plaza Mayor was een vesting van hout met tribune: de stieren kunnen los. Op het enige terrasje (de straatjes zijn te smal) hebben we een wijntje gedronken, nadat we door de straatjes geklommen hadden.

14 september
Vanaf de camping is het met de auto maar een klein stukje naar Los Pinares de Rodeno, een pijnbomenbos met grote stenen waar rotstekeningen zijn. Daar hebben we een rondwandeling gemaakt. Daarna hebben we een autotocht gemaakt langs de Monts Universels, een bergketen met grote blokken rode zandsteen en dennen, een prachtige kleurencombinatie. De tocht ging over smalle wegen. We zijn de eerste 30 km geen andere auto tegengekomen en reden af en toe door een dorpje. Na een mooie vlakte te hebben doorkruist, kwamen we in een heel klein plaatsje. Een aanduiding voor een restaurant! Alle winkels waren dicht in Albarracin, dus we wilden wat eten. Midden in het dorpje vonden we het kleine restaurant. Tot onze verbazing was het op het pleintje een drukte van belang met goed geklede mensen en dure auto’s. Die gingen ook allemaal eten! Er was voor hen een aparte eetzaal en ze hadden voor ons nog net een plekje. Na de lekkere maaltijd zijn we via de Sierra de Albarracin terug naar de camping gereden, weer een heel andere bergomgeving. Al met al een mooie afwisselende tocht van ongeveer 100 km.