Cuenca, Castilië- La Mancha

Toledo - Cuenca 198 km

Camping Cuenca

28 september t/m 2 oktober

Over een verlaten snelweg A40 rijden we naar Cuenca. Volgens de routekaart van de ANWB een weg met hellingen van 7% tot 12%. Echter de weg heeft een kleine stijging en daling van 6%. We hebben wel meer gemerkt dat de kaarten het fout aangeven. Waarschijnlijk zijn het gegevens van de N400 die ernaast loopt. Dat valt dus weer mee, wat tegenvalt is dat er nergens gelegenheid voor een pauze stop is. Met de caravan een klein dorpje inrijden is niet echt handig.

Het is 8°C wanneer we ‘s morgens opstaan en het is verbazingwekkend hoe snel het opwarmt als de zon eenmaal schijnt. Bij de eerste stop tijdens een autorit door Parque Naturel de Serranía is het om 10 uur al 21°C en dat op 1400 meter hoogte. We bezoeken Ciudad Encatata, de betoverende stad. We maken een uitgezette wandeling tussen de enorme rotsblokken door, die door erosie de meest fantastische vormen kregen en vaak vernoemd zijn naar dieren. Daarna rijden we door naar Uña, een rustig dorpje waar boven het meertje de grote rotswanden uitsteken, met natuurlijk weer de vale gieren. We lopen het meertje rond in alle stilte, alleen een specht is af en toe te horen. Terug maken we een stop bij Ventano del Diablo, het venster van de duivel, waar we door een groot gat in de kloof van de rio Júcar kunnen kijken.

Met de auto rijden we naar Cuenca en parkeren boven bij de parkeerplaats Castillo. Dat scheelt heel wat trappen lopen, want ook Cuenca ligt boven op een rots in de bocht van de rivier de Júcar. We zijn dan ook gelijk bij de Mirador waar je een prachtig uitzicht hebt over de brug hoog boven de rivier die naar de Parador, een luxe hotel gaat. We wagen ons op de brug om de belangrijkste attractie van de stad te zien, de Casas Congadas, de huisjes die over de klif hangen. Tijdens de koffie op het Plaza Mayor zien we onder de poort een houten deur waar veel mensen naar binnen gaan. Nieuwsgierig geworden nemen we ook een kijkje. We komen in een kapel waar  acht nonnen in wit habijt in stilte bidden. Toeschouwers lopen af en aan en bekijken dit vanachter de tralies. De nonnen bidden onverstoorbaar door.

Is Toledo de stad van de kerken, Cuenca is de stad van de abstracte kunst. De kunstverzamelaar Zóbel verzamelde kunst van kunstenaars in de jaren 50 en 60 die zich verzetten tegen het regime van Franco en in Cuenca een schuilplaats vonden. Hij vestigde zijn museum in de hangende huizen, die hij liet restaureren. De kunst die we daar zien is heel erg donker, niet vreemd als je in een dictatuur moet leven. Niet alleen het museum, maar ook het gebouw is prachtig om van binnen te zien. Een andere verzamelaar Antonio Perez verzamelde moderne kunst die te zien is in een oud klooster. In 23 zalen is heel verschillende moderne kunst te bewonderen en ook hier in een prachtig gebouw, een oud klooster. In tegenstelling tot andere steden heeft Cuenca mooie souvenirs- en cadeauwinkeltjes. Alles in het teken van de moderne kunst. In de kathedraal op het Plaza Mayor is net een trouwdienst geweest en de prachtig geklede gasten verzamelen zich na afloop op het plein. Het is zaterdag en er lopen veel Madrileense families die een dagje uit zijn. Op de trappen van de kerk pauzeren ze in de schaduw met hun meegenomen drankjes en lekkernijen. Heel wat te zien vanaf het terras waar we van een heerlijke lunch genieten. Wat is Cuenca een leuke stad.

Ons motto is deze week: vroeg op pad gaan, dan is de temperatuur nog aaangenaam. Deze loopt in de middag op tot 32°C. Op de rondwandeling vanaf Cuenca rond de kloof van de rivier lopen we de vele trappen omhoog naar de Ermita San Julian. Er is steeds gelegenheid om uit te rusten op de bankjes. Terwijl wij omhoog lopen, komt de pastoor met zijn gelovigen naar de beneden na afloop van de zondagochtend mis. Een hele prestatie dat deze mensen op leeftijd de klim omhoog lopen om naar de kerk te gaan. Boven bij de kapel is een groot recreatiegebied met bankjes en picknickplekken. De weg naar beneden is tevens het pad van de 14 kruisweg staties en gaat wat geleidelijker. Aangekomen in het dorp is het al flink warm en nemen we het vlakke pad langs de rivier om terug naar de auto te lopen. Op de steile rotswanden die we passeren wordt druk de klimsport uitgeoefend.

Naast onze activiteiten lezen we heel veel. Beide hebben we “Land van de echo’s” van Mark H.Stokmans gelezen, een familiegeschiedenis van de vorige eeuw in de tijd van de Spaanse burgeroorlog. Het is fictie, maar het vertelt ook veel over de Spaanse geschiedenis. We vinden het erg mooi. Dit boek heeft ook de Boekhandelsprijs 2023 gewonnen.