Serra de Estrela

La Alberca - Covas 200 km

Camping Quinta do Retiro

19 - 23 april

Begeleid door de navigatie aanwijzingen van de camping rijden we naar Portugal. Aan de rechterkant passeren we de hoge bergen van Serra de Estrela. Vanaf de hoofdweg duiken we een dal in en na een paar kilometer over landelijke wegen, komen we op de camping. We mogen zelf een plekje uitzoeken op het enorme landgoed en genieten van ons mooie plekje in de zon. Midden in de nacht worden we opgeschrikt door een enorme klap onweer, gevolgd door hagel en regenbuien. De stroom in de regio ligt er gelijk uit, maar bij het opstaan is dit weer in orde. Na een ochtendje wat buien, trekken we er ‘s middags weer op uit. De temperatuur is heerlijk.

Serra de Açor, de zuidwestelijke uitlopers van de Serra de Estrela, is een landbouw en veelteelt gebied. Op de diepe steile hellingen zijn groene terrassen aangelegd afgebakend met leisteen. De meest witte huizen lijken vastgekleefd aan de bergen. Ook lopen er veel rivieren door dit gebied met strandjes om te zwemmen. Eén van die zwemgelegenheden is Foz d’Egua, een sprookjesplek aan het water met leistenen bruggen. Hoe verder we het gebied inrijden, hoe dunbevolkter het wordt. Diep in een dal ligt het afgelegen historische dorpje Piodao, bekend om zijn leistenen huizen. Niet alleen de huizen, maar ook de steile straatjes en trappen zijn van leisteen, dat uit de regio komt.  Overal zijn doorgangen, maar steeds weer met trappen. De enige kleur is het blauw van de deuren en ramen. Het verhaal gaat dat dat de enige te verkrijgen kleur verf was in de dorpswinkel. De wit met blauwe kerk springt er ook uit.

Er zijn niet heel veel wegen in de Serra Estrela, dus om het natuurpark te verkennen, rijden we heel wat kilometers. Eerst via de oostelijke beboste flanken naar het zuiden naar het enige stadje  Covilhã. Onderweg zien we dat de bosbranden die Portugal de afgelopen jaren hebben geteisterd, ook hier veel schade hebben aangericht. Toch is het verbazingwekkend hoe snel de jonge aanplant weer groeit. De heide en brem staan volop in bloei en kleuren hele vlakken paars en geel. Vanuit Covilhã rijden we naar het noorden en gaat de weg snel omhoog het hart van het park in. Dit is de grootste bergketen van het Portugese vasteland en bestaat uit grote stenen, rotsen, kliffen in grillige vormen. Het regent hier bovengemiddeld en we zien nog de laatste resten sneeuw. In Torre, het hoogstgelegen punt op 1993 meter wordt zelfs nog met sleetjes gespeeld. Er zijn ook veel meertjes en hier ontspringen veel rivieren. Regelmatig maken we een stop op een van de vele parkeerplaatsen om van het uitzicht te genieten en natuurlijk foto’s te maken. De speciale kaas gemaakt van de melk van de hier grazende schalen wordt overal verkocht en wij kopen deze  in een van de  souvenirswinkeltjes rondom Torre. Met witte en gele brem langs de weg, dalen we weer snel naar Saia, waar we begonnen zijn. In een klein dorpje 2 kilometer van de camping eten we wat in een klein restaurantje met een Portugese kok en een Nederlandse vrouw.

Langs de rivier de Dao, fietsen we vanuit Santa Comba Dao over een oude spoorbaan noordwaarts. Eerst beneden langs de rivier die hier erg breed is en daarna fietsen we hoger boven het smaller wordend dal. In Tondela eten we bij een oud stationnetje onze lunch en beginnen we aan de dalende terugweg. Dat gaat aanmerkelijk sneller, we hoeven bijna niet te trappen.

Morgen gaan we een stukje naar het noorden.