Abejas, Soria, Castilië y Leon

Biescas -  Abejar 325 km

Camping Urbión

10 t/m 13 september

Nu zijn we in de provincie Soria, de meest oostelijke provincie van de regio Castilië en Leon en ook de dunstbevolkte provincie van Spanje. Vanwege de bossen en de bergen op de Castiliaanse Meseta, een verhoogd plateau is het wel een populair vakantiegebied. Onze camping ligt op 1100 m hoogte aan een stuwmeer in de Duero (deze rivier ontspringt hier in de buurt). Nu is het er uitgestorven, maar er zijn 1500 plaatsen. Genoeg keuze voor een mooi plekje dus. Na een nacht vol onweer, donder en regen, zien we de volgende dag de zon weer. Wel steeds afgewisseld met hele donkere wolken waar af en toe een korte bui uitvalt. Prima weer voor twee korte tripjes. Wanneer we zuidelijk rijden over de grote vlakte met geel gras en eikenbomen hebben een we niet het idee dat we zo hoog zitten. Ineens is daar het dorpje Catalañazor, een mooi bewaard gebleven Middeleeuws dorpje. Een aantal van de huizen zijn gemaakt van hout, takken en modder. We lopen heuvelopwaarts door de hoofdstraat naar de ruïne van een kasteel. Wat een rust en stilte heerst hier. De volgenden stop is  La Fuentona, een natuurpark op een paar minuten rijden vanaf Calatañazor. We wandelen in de zon over een mooi geplaveid pad langs de zeer langzaam stromende rivier de Abion naar de “Ojo de Mar”, de bron van de rivier, mooi gelegen tussen de bomen en de rotsen. Het lijkt een hele ondiepe bron, maar in werkelijkheid staat deze met een ondergrondse rivier in verbinding. Ineens wordt de lucht zwart en horen we het in de verte onweren en begint het te regenen. Gelukkig is het niet ver naar de auto en terug op de camping is de zon weer terug. Aan het eind van de middag rijden we noordwaarts door eindeloze naaldbossen met hier en daar paars bloeiende hei. We steken het stuwmeer over en vanaf Vinuesa gaat de weg in één richting door de bossen omhoog naar 1700 meter waar een enorme parkeerplaats is. Omdat het buiten het seizoen is hoeven we niet met een bus verder, maar kunnen we met de auto doorrijden naar Laguna Negra. Wat een tegenstelling met vanmorgen. Het is hier erg ruig en winderig. Het pad naar het meer gaat langs enorme granietrotsen en komt uit bij het meer omgeven door hoge steile rotswanden. Rondom het meer is een houten vlonder aangelegd. Via de éénrichtingsweg naar beneden komen we weer in Vinuesa, waar we afsluiten met een glaasje wijn.

Naar het natuurpark Cañon de Rio Lobos rijden we 25 km door verlaten landschap met twee piepkleine dorpjes over zeer goed aangelegde wegen. Bij Ucero, zien we, net als in veel dorpjes in Castilië, de ruïne van het kasteel al in de verte. Vandaaruit gaat er een weg de kloof in. Alle toegangswegen tot de natuurgebieden in Soria zijn prachtig geasfalteerd en goed bewegwijzerd, geen gehobbel over onverharde paden. De wandelpaden zijn zo gemaakt dat ze makkelijk begaanbaar zijn, ook voor mensen die minder goed kunnen lopen. Op veel plaatsen zijn picknickplekken ingericht. De Cañon de rio Lobos is een kloof met hoge en steile rotswanden die door de rivier in de loop der eeuwen steeds dieper uitgehold zijn. Na een kilometer lopen komen we bij Ermita de San Bartolomé, een Romaanse 13e eeuwse kerk van de religieuze groep de Tempeliers die in de vallei gewoond hebben. Achter de kerk is een grote grot waar vleermuizen zich hebben genesteld. De uitkepingen van de rotsen zijn de favoriete plek van de vale gieren. Hier kunnen we een hele tijd naar kijken: waar ze zitten en hoe ze om ons heen vliegen. Terug wandelen we meer langs het riviertje, een zeer smal stroompje, waarvan je je niet kan voorstellen dat deze de kloof heeft uitgesleten. Vanmorgen volgen we de Duero stroomafwaarts naar de volgende camping in de Riberduero waar we al eerder zijn geweest.