Peñafiel, Valladolid, Castillië y Leon

Abejar - Peñafiel 145 km

Camping Riberduero

13 t/m 18 september

Voor het derde opeenvolgende jaar zijn we weer in Peñafiel. Wanneer we de plaats naderen zien we het kasteel al op de berg, voor het eerst zonder hijskranen. De restauratie aan de buitenkant is klaar. Ons verblijf hier is een beetje een rustpunt op onze reis. We genieten van de stilte op de camping, maken een wandeling en een fietstocht. Op onze wandeling bezoeken we Fuentidueña, een klein middeleeuws ommuurd dorp op een heuvel. Overal op de heuvel en ook midden in het dorp zijn grotten, gebruikt om de wijn in te bewaren. Elke familie heeft zijn eigen grot. Het is deze ochtend bijzonder stil in het dorpje met zijn smalle straatjes. De drukte is beneden aan de rivier bij een barretje in het recreatiegebied waar de werklui uit de buurt pauze houden. Bij onze koffie krijgen we een stuk tortilla gepresenteerd.

Op onze fietstocht rijden we door armoedige verlaten dorpjes. Na een stukje klimmen ontdekken we dat er behalve wijn en zonnebloemen ook nog heel veel akkerbouw in de regio is. Op een kleine hoogvlakte fietsen we langs de velden waar nu aardappelen, suikerbieten groeien. Het dorpje daar ziet er heel welvarend uit met mooie huizen.

Het weer is wat minder stabiel: wat regen in de nacht en overdag bewolkt. Lekker weer om te wandelen. We zetten de auto al vroeg neer in Curiel de Duero, een dorpje met weer een kasteel op de heuvel.  Ditmaal prachtig gerestaureerd en in gebruik als luxe hotel. De wandeling gaat een stukje omhoog en steeds hebben we weer een ander zicht op het dorpje en het dal. Wanneer we het pad niet goed kunnen vinden, lopen we over de rand van de akker. Ineens komen daar twee reeën aanspringen. Net op tijd kunnen we een foto maken. Door het dal komen we weer terug in Curiel. Daar vallen we met onze neus in de wijn. Vandaag is de jaarlijkse Ribero Run Race langs een aantal wijnhuizen. Er is een 30 km wedstrijd en een langzame, relaxte versie van 17 km die je ook lopend mag afleggen. Elke keer is er een stop om een glas wijn te proeven. Toevallig is de proeverij in het dorpje van het wijnhuis waar wij ook de wijn vandaan hebben. Er wordt ons ook een glas aangeboden en daar zeggen we geen ‘nee’ tegen.

Zondag begint druilerig en regenachtig. Met een vooruitziende blik hebben we een tafeltje voor de lunch gereserveerd in een dorpje Congeces del Monte 20 km verder. Lisanne, de beheerster van de camping, heeft haar ouders die haar in het seizoen helpen erop uitgestuurd om leuke restaurantjes te ontdekken en met succes. Bij aankomst in het schijnbaar uitgestorven dorpje is het even zoeken. We horen wat rumoer, de kerk gaat net uit. Aan de rand is het restaurant, de eigenaar bedient en zijn vrouw staat in de keuken. Voordat we zitten wordt er al gevraagd of we wijn of water willen. Overal hangen certificaten van het winnen van wedstrijden in de omliggende steden om de beste pincho’s. Ze hebben heel wat prijzen gewonnen. Er is een weekend menu met verschillende opties. Met alleen Spaans proberen we het een beetje te begrijpen. Het eten is heerlijk. Als toetje nemen we het prijswinnende Torrija, een soort wentelteefje met veel ei en honing. We noemen niet graag prijzen maar deze keer wel: met de koffie na is de rekening €33,80.