Riaza, Segovia, Castilië y Leon

Peñafiel - Riaza 95 km

Camping Riaza

18 t/m 21 september

Op een regenachtige, koude dag rijden we naar Riaza. Het is maar een klein stukje, dus na aankomst rijden we naar het dorpje voor koffie. Het is echter de ‘Morning-after’ na een heel weekend feesten. Er wordt nog druk opgeruimd en het mooie Plaza Mayor is omgebouwd als stierenarena. Alles is nog dicht, maar gelukkig vinden we een leuk koffietentje aan de rand van het dorp. s’Middags is het droog en bezoeken we Ayllón, een dorpje op de lijst van mooiste dorpjes van Spanje. Na een wandeling kunnen we in een flauw zonnetje nog op een terrasje zitten.

De volgende dag schijnt de zon weer volop. De weg naar Parque Natural Hoces del rio Riaza loopt kronkelig door de bergen en geeft ons prachtige heldere vergezichten over de omliggende vlakte. Montejo de la Vega de la Serrazuela is een heel klein dorpje en het begin van het prachtige natuurpark met door de rivier uitgesleten kalkstenen kliffen en kloven. Bij aankomst op de parkeerplaats zien we de eerste vale gieren al op de hoge rotsen zitten. We volgen het pad langs de rivier dat eerst door een heel weids dal gaat en steeds om ons heen de gekleurde rotsen met grote gaten waar de vogels nestelen en op de termiek weer uitvliegen. Om het gebied en de dieren te beschermen is het verboden toegang van 1 januari tot 30 juli. Het nabijgelegen stuwmeer is een overwinteringsplaats voor watervogels. Terug nemen we een andere route. De eerste kilometers zijn zeer slecht onderhouden met grote kuilen. Ineens wordt het wegdek veel beter. We passeren de provinciegrens. De wegen in provincie Burgos zijn in veel betere staat dan die van de provincie Segovia.

Riaza ligt op dezelfde hoogvlakte als Soria. Vanuit het dorp rijden we het Parque Sierra del Norte de Guadalajara in. We stijgen naar de Quesera pas op 1700 m, ook hier is een klein skigebied. Het is een ongerept berggebied met steile, beboste hellingen. We hebben weer prachtige uitzichten en stoppen regelmatig voor een foto. Midden in het gebergte (het eerste dorp is na 34 km)  liggen de Pueblos Negros, de zwarte dorpen, kleine gehuchten met een karakteristieke architectuur. De huizen en muurtjes zijn gebouwd van leisteen. We lopen door een aantal dorpjes. In deze tijd van het jaar zijn ze uitgestorven. Veel echte bewoners zijn er niet meer, veel huizen dienen als Bed & Breakfast. Het voordeel van de rust is dat we geen tegenliggers op de zeer smalle steile wegen hebben, het nadeel is dat de horeca alleen in het weekend open is. Gelukkig hebben we daar rekening mee gehouden. We verlaten het gebergte aan de westkant en hier rijden we een aantal passen over wel zeer steile wegen. Gelukkig vindt Theo dit leuk om te rijden. Het wordt hier vanaf morgen een stuk kouder, dus we gaan morgen verder