Peneda Geres en Ericeira

Vila Nune- Entre Ambos-os-Rios 102 km

Camping Lima Escape

28 t/m 30 april

Tussen alle caravans van de Portugese Caravan Club, hebben we toch nog een prachtige plek gevonden met zicht op de rivier de Lima. Op de website van de camping stond vermeld dat de camping tot vandaag vol zou zijn. Aan het eind van de dag is de camping weer bijna leeg. We arriveren voor de lunch en willen nog profiteren van het droge weer. We staan aan de rand van het enige Nationale Park van Portugal: Peneda-Gêrez. Dit loopt door tot in Spanje.

Over eeuwenoude paden, vroeger gebruikt als pelgrimswegen, met aan weerskanten bemoste muurtjes en varens maken we en rondwandeling bij Soajo. Overal stroomt water in kleine en grotere riviertjes. Boven komen we bij een brandas, een dorpje hoog in de bergen waar de boerenfamilies met hun vee in de zomer naar toe gingen. De winterdorpen, de inverneiras, liggen diep verscholen in de dalen. Na onze wandeling bezoeken we de espigueiros, een verzameling opslagplaatsen voor graan. Deze schuurtjes lijken op kerken met bovenop een kruis. Door het plaatsen van een ronde steen aan de voet, konden de muizen er niet bij. Deze opslagplaatsen zie je veel in Noord Portugal, maar bijzonder is dat het hier, net als in Lindoso, een heel ‘dorp’ is.

Hoe hoger je in het park komt, des te ruiger het wordt. De bossen met de vele watervallen maken plaats voor ruig gesteente.  Tijdens een autorit steekt vlak voor ons een ree, symbool van het park, over.  We komen we bij een bedevaartsoord: Nossa Senhora da Peneda. Een enorme kerk met deugdentrappen ligt hier tussen de kale granieten rotsen. Dit oord lijkt heel veel op de Bom Jesus in Braga. Wij lopen eenzaam de trappen op en vinden boven alle terrasjes gesloten. Bij het informatiecentrum in Lamas de Mouro eten we ons brood op één van de vele picknickbanken. De bergen rondom Castro Laboreira bestaat uit enorme grijze rotsblokken. In deze tijd van het jaar wordt het nog een beetje opgefleurd door de bloeiende hei. Hier is het echt onherbergzaam, er woont ook bijna niemand. Via een stukje Spanje steken we het stuwmeer van de Lima over en komen in Lindoso, een uitgestorven dorp waar een ruïne van een kasteel staat met daaromheen heel veel graanschuren.

Entre Ambos-os-Rios - Ericeira 417 km

Camping Ericeira

30 april t/m 6 mei

Na lang dubben, hebben we  vanmorgen heel vroeg de knoop doorgehakt. De komende dagen is er erg veel regen voorspeld in heel Noord Portugal en Spanje. We rijden zuidwaarts waar Jorien met haar gezin een week op vakantie komt en waar de vooruitzichten veel beter zijn. Ericeira is een mooi plaatsje met een gezellige dorpskern waar de kleuren blauw en wit de boventoon voeren. Op de verschillende strandjes wordt veel gesurfd. Er is maar één camping in de omgeving en zo erg onvriendelijk hebben we het nog nooit meegemaakt. Ondanks dat het ontzettend rustig is moet de auto 500 m verder geparkeerd worden op een parkeerplaats buiten de camping. Er is een strikt pasjessysteem, zowel bij binnenkomst als bij het verlaten moet ieder zijn pasje persoonlijk voor de scan houden. De auto mag, met inneming van je pasje, voor een periode van 2 uur naar binnen. Bij terugkomst na het eten op vrijdagavond staat de parkeerplaats overvol vanwege een feest in de naastgelegen bar. Na heel veel stampij bij de poort laat de bewaker ons binnen. De volgende ochtend krijgen we te horen dat er een boodschap voor ons bij de receptie is. En ja hoor… we worden op het matje geroepen. Volgens de dame hadden we moeten wachten tot het feest om 9 uur voorbij was. (dat had niemand ons verteld). Voor campers is er wel een nieuw gedeelte met stroom en water bij de plek.

In tegenstelling tot de overdaad van veel kloosters in Portugal is het Convento dos Capuchos één en al soberheid. Dit klooster met al zijn eenvoud in de bossen van Sintra gaat helemaal op in de natuur. Er is kurk als versiering gebruikt en in een aantal kapelletjes zijn wat ajulezo’s. Je kan je niet voorstellen dat er monniken geleefd hebben. In de cellen kan je niet eens staan en een grote steen diende als bed. Het klooster gaat helemaal op in de rotsen en het bos. Op het terrein van het klooster isniet veel aan het bos veranderd zoals in de directe omgeving. Op een wandeling in de omgeving zijn het weer vooral eucalyptus bomen. Door de harde wind zwiepen de toppen luid krakend heen en weer. We komen een monument tegen ter herinnering aan de 26 soldaten die hier tijdens het blussen van een 7 dagen durende bosbrand in 1966 om het leven zijn gekomen.

Allles behalve sober is het Palacio de Mafra. Hier zien we de grootheidswaanzin van koning João V. Oorspronkelijk moest dit een sober klooster worden, als dank voor het krijgen van een erfgenaam. Nadat de koning het Escurial van Philips II had gezien wilde hij dit overtreffen. Het heeft een oppervlakte van 4 ha met 480 vertrekken en 5200 ramen en deuren. Tijdens ons bezoek krijgen we o.a. een gedeelte van het oude hospitaal van de monniken te zien te zien met de ziekenzaal en de apotheek. Het hoogtepunt is de enorme bibliotheek van 85 m lang, met op de planken van Braziliaans hardhout (uit de koloniën) 85.000 werken. De boeken worden beschermd tegen de insecten door een kolonie vleermuizen. Op 5 km afstand ligt de Tapada, het voormalig jachtterrein, nog altijd afgeschermd door een muur van 21 km. Hier zijn verschillende wandelpaden uitgezet, waarvan wij er één lopen. Het is er erg rustig.

Met de kinderen en kleinkinderen hebben we nog een paar leuke dagen. Na nog een gezamenlijk etentje vanavond, rijden we morgen weer naar Noord Portugal om onze reis te vervolgen.