Onderweg door Frankrijk en verblijf in de Alava, Baskenland

Houten - Blois 650km

Camping Val de Blois

6 t/m 7 april

Op wat oponthoud rond Parijs na kunnen we lekker doorrijden. Onze eerste stop is een camping aan de Loire. De rivier stroomt hard en de waterstand is erg hoog, ook hier heeft het veel geregend. Maar nu is de temperatuur heerlijk en we zitten we tot half 9 buiten.

Blois- Audenge 430 km

Camping Le Braou

7 t/m 8 april

Over binnenwegen rijden we eerst door het wijngebied van de Touraine, daarna kleurt het landschap geel door de vele koolzaadvelden. Af en toe een dorpje en een enkele tegenligger. Ineens wordt het heuvelachtig en komen we in Angles-sur-Anglin. We vinden een mooie pauzeplek onder het kasteel en lezen dat dit stadje op de lijst van mooiste dorpen van Frankrijk staat. In het volgende dorpje, ook al zo verrassend mooi, kopen we brood bij de bakker. De Belgische verkoopster vertelt dat de nu nog gesloten camping Municipal beheerd wordt een Duits/Engels echtpaar. Dit is zeker een gebied om terug te komen en mooie wandelingen te maken. We staan nu op de camping bij het Bassin d’Aranchon, waar we ‘‘s middags even naar toe lopen, de terugweg in de regen. We vinden het weer te onstabiel om langer te blijven. Na 2 dagen zien de auto en caravan eruit alsof we een maand door de woestijn hebben gereden: alles zit onder het Saharazand.

Audenge - Nuvilla 350 km

Camping El Roble Verde

8 t/m 12 april

We zijn in Baskenland, in de  Alava, de provincie waar zich het verhaal afspeelt van “ De stilte van de witte stad”. Het is regenachtig op de dag van aankomst. De volgende dag schijnt de zon weer en hebben we prachtig uitzicht op de omliggende heuvels.

Jarenlang hebben de Salinas de Añana (ook een locatie uit het boek) er verwaarloosd bijgelegen. Via een ondergrondse waterloop die zoutsegmenten doorkruist, komt zout water naar de oppervlakte. In de loop der eeuwen hebben mensen verspringende terrassen gemaakt van steen, hout en klei. Honderden kanaaltjes verdelen het water door de vallei. Midden 20e eeuw werden de zoutpannen verlaten totdat de Unesco vanwege de ongewone architectuur de restauratie betaalde. Sinds 2018 is het wereld erfgoed. Verder het groene dal door komen we in het Parque Natural de Valderejo. Vanuit Lalastra wandelen we, via een verlaten dorp, langzaam omhoog tot bijna bij het kerkje San Lorenzo. Wat een stilte hier, het enige geluid komt van de koekoek die zich luid laat horen.

Een andere locatie uit het boek is de hermitage van San Vicentejo, prachtig gelegen in de heuvels van de Alava. Van hieruit lopen we naar de toren van Ochate te midden van de resten van een dorp dat in 1934 verlaten is. Steeds hebben we mooie vergezichten.

Net op de grens van Baskenland ligt in het noordoosten van Castilië y Leon het natuurpark Monte de Santiago. Een 3 km lange onverharde toegangsweg leidt naar het recreatiegebied Fuente de Santiago. De weg zit zo vol kuilen dat we de auto halverwege parkeren en over een oud herderspad door het bos naar de Fuente, de bron lopen. Rondom deze bron zijn tientallen picknicktafels. Vanhieruit maken we een rondwandeling naar de Salto de Nervión. We worden al gewaarschuwd dat de waterval droog ligt, maar dat doet niets af aan het spectaculaire plekje. We staan aan de rand van een diepe kloof waar met genoeg water de rivier naar beneden valt. In de kloof maken de gieren weer hun dagelijkse vliegoefeningen. Onderweg wordt nog via beelden uitgelegd hoe hier vroeger de wolven werden verdreven. Deze werden door mannen met stokken een grote kuil ingejaagd waar ze niet meer uit konden komen.

Morgen vervolgen we onze reis.