Cazalla de la Sierra en Beas de Granada

El Rocío - Cazalla de la Sierra 190 km

Camping La Fundicion

27 september t/m 1 oktober

Sierra Aracena, waar we vorige week waren, ligt in het westelijk deel van de Sierra Morena. Nu zijn we in het oostelijke deel, de Sierra del Norte de Sevilla. Het zijn geen hoge bergen, meer heuvels (hoogte ong.550m ) met dichte begroeiing van eiken-, kastanje- en olijfbomen. Het enige obstakel op de weg ernaar toe is Constantina. Dit lang gerekte dorp begint met heel veel drempels. Dan worden de straten smaller en wordt het éénrichting. Net wanneer we kijken hoe we de smalle bocht naar rechts moeten maken, waarschuwt een ruiter te paard (een witte schimmel 😉) ons: vrachtverkeer mag tegen de richting in rijden. Een compliment voor Theo. Dit is echt lastig want net als in elk dorp staan overal auto’s verkeerd geparkeerd en bij de volgende bocht blijft het verkeer maar tegemoet komen. Wil stapt uit om te kijken of de weg vrij is. Gelukkig kunnen we dan gaan, even verderop heeft een verkeerslicht het tegemoetkomend verkeer gestopt. De camping ligt weer op een prachtig plekje en in deze tijd van het jaar een oase van rust. Geen telefonisch bereik en alleen WiFi bij de receptie. We kunnen een plekje met mooi uitzicht kiezen. Met ons staat er nog één Nederlands echtpaar en… ‘s avonds krijgen we bezoek van een vos.

Uitgestorven is het in het centrum van Cazalla de la Sierra om 11 uur ‘s ochtends. Alle terrassen op het Plaza Mayor zijn gesloten. We stellen ons in om de wandeling zonder koffie te beginnen wanneer we ineens een kleine barretje zien. Twee koffie: €2,40. Nog even brood bij de bakker halen en we kunnen onze wandeling beginnen. We gaan het dal in langs begroeide hellingen met olijfbomen en eiken en af en toe een boerderijtje. Het valt ons op dat er hier nog zo veel groen is in vergelijking met de andere gebieden. Het gras onder de bomen is nog niet verdord. Overal horen we de bellen en geblaat van de schapen. We moeten ook hier weer hekken open en dicht doen, maar dat zijn we na Schotland wel gewend. Halverwege in het dal is een mooie picknickplek waar we ons brood opeten. Terug in het centrum is het nog steeds heel stil, maar bij de uitgang van het dorp bij het marktplein zijn wat café’s waar we wat kunnen drinken. Een andere wandeling maken we vanuit Constantina door een kastanjebos. Nooit geweten dat er zoveel soorten kastanjebomen zijn. Dit zijn weer hele andere bomen dan op de camping in Fuenteheridos en totaal anders dan de kastanjebomen in Nederland.

Via de Via Verde Sierra del Norte, dat bij de camping begint, rijden we over een bijna geheel geasfalteerd fietspad naar Cerro de Hierro, een oude mijngroeve. Ook deze voormalige spoorlijn is gebruikt voor het vervoer van erts en ook deze groeve is gexploiteeerd door de Engelsen. Nu is het een natuurmonument en worden de grillige rotsen gebruikt om te klimmen.

Cazalla de la Sierra - Beas de Granada 285 km

Camping Alto de Veñuelas

1 t/m 5 oktober

Wanneer we om half 9 wegrijden is het 4°C. Overdag is de temperatuur nog heerlijk halverwege de 20°C, maar de nachten worden een stuk kouder, met name in de hoger gelegen gebieden. Door het vlakke land vol met olijfbomen plantages rijden we naar de snelweg. Vanaf Antequera stijgen we, de auto heeft er wel moeite mee om naar de camping op 1100 meter te komen. Gelukkig maar 2 km van de snelweg. Omdat we vroeg zijn kunnen we nog een mooi plekje kiezen met uitzicht op de licht besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Na 3 uur wordt het drukker op deze kleine camping. Ook wel weer eens leuk om iedereen te zien manoeuvreren om op de kleine plekjes te komen.

Zondag, de 70e verjaardag van Theo, gaan we met de auto de bergen in. De dag begint prachtig zonnig. Diepe kloven, steile hellingen en een aantal stuwmeren. We rijden door  dorpjes met zeer smalle straatjes en het is soms moeilijk om te zien waar de doorgaande weg gaat. Om tot de 2400 meter te komen zijn er haarspeldbochten van 17 tot 18%. Met de auto al heel steil, maar een maand geleden fietsten hier de wielrenners van de Vuelta nog. Er zijn ook vandaag heel wat tourfietsers op pad. De zon verdwijnt steeds meer achter de wolken en het uitzicht is niet helder. Het verbaast ons dat het op deze hoogte nog 22°C is, over een paar maanden ligt hier in dit skigebied sneeuw. Onderweg zien we overal auto’s geparkeerd van wandelaars. Waar wij wilden wandelen is met geen mogelijkheid een plekje voor de auto te vinden. Omdat het zondag is, zijn de restaurants open. We genieten van een verjaardagslunch op een terras vol met Spanjaarden. Terug op de camping is het 30°C, benauwd weer en ‘s nachts zakt de temperatuur niet onder de 20°C.

Los Cohorres, een wandeling door de diepe kloof van de rivier de Monarchil is heel populair. Niet aan te raden op zondag! Het is een avontuurlijke en voor ons uitdagende wandeling. Je steekt 5x de rivier over via een hangbrug (de langste is 55 meter lang en 15 meter hoog) en soms is het pad zo smal door de overhangende rotsen dat je er bukkend onderdoor moet. Aan beide kanten steile rotsen, waar we ook nog buik aan buik de klimmers moeten passeren. Wij gaan een paar keer op onze knieën om niet van de richel in de rivier te vallen. Eenmaal uit de kloof is het een behoorlijke klim in de broeierige hitte over kale kalkrotsen. Daarna dalen we tussen de olijf-en amandelbomen weer terug naar het dorp. Moe maar voldaan en trots op onszelf lessen we onze dorst op het terras bij de parkeerplaats.

De bus naar Granada vanaf de camping gaat helemaal over de berg en na een half uurtje stappen we bij Porta Elvira uit. Voor ons is dit het tweede bezoek aan de stad, een jaar of 12 geleden zijn we daar met de moeder van Wil een paar dagen geweest. We klimmen gelijk omhoog naar Albayzin, de oorspronkelijke Arabische wijk van Granada. We willen deze beter bekijken. De wijk ligt tegen de berg met kronkelige steegjes die met trappen met elkaar verbonden zijn. We bezoeken een paar oorspronkelijke huizen. Achter een kleine deur is het steeds een verrassing: grote huizen met mooie binnentuinen. We dwalen door de steegjes en straatjes. Er zijn veel miradores maar de smog belemmert een mooi uitzicht. Tegen lunchtijd zijn we beneden in de stad om op een terras in een klein straatje tapas te eten. Dezelfde bodega als bij ons vorige bezoek, maar nu is de hele straat in hun bezit. Langs de rivier en door de Calle Elvira met de vele Oosterse theehuizen lopen we terug naar de bus.