Malpertida de Plasencia

Peñafiel - Malpertida de Placensia  315 km

Camping Monfragüe

13 t/m 19 september

Onderweg is het landschap niet meer vlak. Bij Bejar stijgen en dalen we behoorlijk, de auto heeft er soms wat moeite mee. De harde wind en de korte hevige buien maken het rijden niet echt prettig. De weer app voorspelt de hele dag regen, maar het valt allemaal wel mee.

Het bewolkte weer is ook prima om een dagje naar Plasencia te gaan. Bij de VVV krijgen we van een aardige medewerker te horen welke bezienswaardigheden hij de moeite waard vindt. Als hij hoort dat we Nederlanders zijn, krijgen we een boekje over de vogels in het Nederlands. Plasencia heeft geen gebouwen op de Wereld erfgoedlijst, dus ook niet het geld om alle gebouwen goed te restaureren. Maar de stad is niet vergeven van de toeristen, de lokale bewoners komen nog in de kleine winkeltjes, al worden dat er wel steeds minder, hun boodschappen doen en ontmoeten elkaar op de terrassen. Dat geeft de stad een levendige indruk. We maken een wandeling door de stad en over delen van de oude stadsmuur die bewaard is gebleven. Buiten het centrum staat nog een deel van een aquaduct. Net voor de bui losbarst zitten we op de Plaza Mayor met een wijntje en een tapa. Door de regen wordt het nog een wijntje en kunnen we heerlijk de bewoners observeren.

Na een avond hevige regen knapt het weer op en is het vanouds warm. We staan op een echte Spaanse camping naast het bezoekerscentrum van het Nationaal Park Monfragüe. In het park stromen de rivieren de Tajo en Tiétar omgeven door bergen. Het gebied is vooral bekend vanwege de vele bijzondere soorten vogels. Na een 3,5 uur durende tocht met een gids weten we heel veel meer over de vale gier, de monniksgier en vele interessante feiten over het park. Hij weet precies de plekjes om ons de vogels en de herten te laten zien door zijn vogelkijker. Adembenemend zijn  vale gieren die in grote aantallen boven onze hoofden cirkelen. In het park leven 600 paar vale gieren. Elke keer wanneer we uitstappen horen we de burlende herten. Voor de kijkers van “We zijn er bijna” : we hebben de zelfde gids als in het programma. Onze route toont ook veel overeenkomsten met hun route dit jaar. Later rijden we de route nog om foto’s van de uitzichten te maken. Ook maken we een wandeling langs de rivier, soms over houten bruggetjes langs de rotswand.

De zuidkant van het park verkennen we op weg naar Trujillo. Het is nog vroeg en regelmatig moeten we stoppen voor overstekende herten. In de stilte hoor je het burlen extra hard. We rijden over de eindeloze dehesa, het halfopen weidelandschap met (kurk)eiken en verspreid de koeien en schapen. Dit landschap doorkruisen we ook op de fiets op de Via Verde de Monfragüe, die net buiten de camping begint. Het is warm, terug fietsen we iets omhoog. Op advies van de buren lunchen we in het restaurant aan het begin van het fietspad. Een zeer goede ervaring in een gezellige koele eetzaal met vriendelijke bediening en een heerlijk weekend menu.

Trujillo vinden wij een topper, met recht één van de mooiste stadjes van Spanje. Wij zijn er op een zondag, er mag geen verkeer door de meeste straatjes. De ommuurde stad ligt op een heuvel en uit de verte is de Moorse burcht al te zien. Er zijn veel grote herenhuizen uit de 16e en 17e eeuw. Deze zijn gebouwd door de ontdekkingsreizigers en veroveraars van de Nieuwe wereld die rijk terug keerden. Elk  straatje en elke hoek geeft weer een verrassend zicht op de stad. Het enorme Plaza Mayor is bevolkt met mensen in een roze shirt vanwege een wandeltocht tegen kanker. Hun nazit op de terrassen geeft een gezellige drukte.

Ten oosten van Plasencia rijden we door de Vallei van La Vera ( bekend van het paprikapoeder) naar het vrij sobere klooster van Yuste. Dit is de laastste woonplaats van Karel V. Hij heeft een aantal kamers laten bouwen aan de zuidkant van de kerk. Vanuit zijn bed keek hij door een raampje rechtstreeks op het altaar. In zijn verstelbare stoel had hij uitzicht op de prachtige tuin. Via een panoramische weg, steeds met uitzicht op het dal, komen we in het oude dorpje Garganta la Olla. Dit dorpje heeft mooie oude huizen met overhangende balkons, waaronder Casa de las Muñescas (poppenhuis). Dit voormalige huis van lichte zeden werd door Karel V gebouwd om zijn soldaten te vermaken. Daarna rijden we een smalle bergweg over de pas op 1250m naar Piornal (1175m), het hoogste dorpje van de Extremadura. Deze weg komt uit in de vallei van de rivier de Jerte. Dit dal staat bekend om zijn vele kersenbomen en wordt druk bezocht wanneer deze bloeien. Nu is het erg rustig. Ook bij de Garganta’s, natuurlijke zwembaden in de rivier. Deze staan door gebrek aan regen bijna droog.

Morgen gaan we weer wat verder naar het zuiden, maar we hopen hier een keer terug te komen in de lente. Dan zijn er meer vogels en bloeien de weides volop.