Saint-Brevin, Loire Atlantique en Amiens, Picardië

Coulon - Saint-Brevin-les-Pins 184 km

20 april - 25 april

Camping Le Fief

Weer hebben we een prachtplek op de camping. Geheel onverwacht op deze grote camping aan de kust. Het is er één met alle toeters en bellen: binnen- en buitenbad (zelfs open in deze tijd), ochtendgymnastiek enz. We moeten een oranje armbandje om! Nou ja, het is toch bijna Koningsdag. De campingplaatsen zijn erg in de minderheid, de (mooie) chalets leveren waarschijnlijk meer op, zo te zien zijn er recentelijk veel bijgebouwd ten koste van kampeerplaatsen. Maar aan de rand hebben we na enig zoeken nog een heel rustig plekje gevonden waar we de vogels nog horen. 

Saint-Brevin is een familie badplaats met kilometers lang zandstrand aan de Atlantische Oceaan en de monding van de Loire. Voor ons weer volop gelegenheid om te fietsen. Eerst gaan we de kust langs. De Velodyssee leidt ons ook een stukje door het binnenland, op de terugweg ontdekken we een nieuw aangelegd pad langs de kust. 

Ook fietsen we langs de Loire landinwaarts. Aan de overkant zien we de industrie van St. Nazaire,  aan onze kant de carrelets, traditionele visnetten gespannen tussen hoepels en aan een lier die vanaf een ponton worden bediend. Je mag raden wat we liever zien. Later rijden we achter een dijk langs een sloot en weilanden met koeien. Een Nederlands plaatje. 

Zondag is het ineens gedaan met het hele mooie weer. Na het ontbijt in de zon, komt er met de wind ineens een mist opzetten. Tijdens onze wandeling over het mooi aangelegde pad door de duinen, zien we veel mensen bibberend in zomerse kleding het strand verlaten. Wij lopen over het strand terug. Dat is wel even goed plannen. De vloed komt snel opzetten en het getij verschil is erg groot. Zo heb je een heel breed strand en ineens heb je geen plek meer om te lopen. 

In Nantes raak je niet zo snel de weg kwijt. Via onze beproefde P&R methode reizen we met de tram naar de stad. Daar volg je de groene lijn op straat en je ziet alle bezienswaardigheden, waaronder de kathedraal, het kasteel van de hertogen van Bretagne, de mooie herenhuizen en de weelderige winkelpassage Pommeraye, en het Musée des Beau Arts. We bezoeken dit museum, dat alleen al voor het gebouw de moeite waard is. Het is vorig jaar, na 6 jaar renovatie, weer heropend met prachtige kunstwerken vanaf de 18e eeuw tot heden. Een andere bezienswaardigheid is de Tour de Bretagne, eigenlijk gewoon een lelijke  hoge  kantorenflat, zoals de Neudeflat in Utrecht, ware het niet dat je een bar kunt bezoeken op de 32e etage met een mooi uitzicht. Niet voor ons weggelegd, want het is maandag gesloten. 

Na een heerlijke lunch (om de hoek van de Hema ), gaan we naar de grote trekpleister:  Île de la Machinerie. Daar wordt in een hal op de voormalige scheepswerf gewerkt aan een bijzonder project. Met dezelfde materialen en technieken worden enorme bewegende schepsels gemaakt. Imposant is een 12 meter hoge olifant, je kan er zelfs een ritje in maken. Andere schepsels zoals een spin, reiger, mier zijn al onderdeel van het toekomstige project om een Arbre des Herons te maken. Deze boom zal met 22 takken een hoogte van 35 meter bereiken en een diameter van 50 meter met op de top 2 reigers. Als dit af is, de planning is 2022, kan je een wandeling door de boom maken en alle dieren in werking zien. We hopen dit nog eens te zien. 

Saint-Brevin-les- Bertangles 550 km

25 april - 28 april

Camping Le Château

Tijdens het rijden besluiten we om in één keer door te rijden i.p.v. nog een tussenstop te maken. Bij Le Havre rijden we over de Pont Normandië, een grote en hoge brug over de Seine. Wat opvalt zijn de vele opleggers met nieuwe auto’s die uit het havengebied de snelweg oprijden. 

Het eerste stuk rijden we op tolvrije wegen, maar voorbij Le Havre rijden we een stuk tolweg.

Nu heeft Theo altijd wat problemen met de werking van  buitenlandse automaten van benzinepompen, parkeer- en pinautomaten en tolweg poortjes. Hij kijkt niet echt goed hoe ze werken. Dit keer stopt hij zijn credit card in de papiergeld gleuf. Ja en dan ben je je kaart kwijt. De hulpknop geeft alleen een automatisch antwoord in onbegrijpelijk Frans, maar na een tijdje is er een dame die het door heeft en ons komt helpen. Ze opent de machine en Theo krijgt zijn kaart terug. 

Camping Le Chateau ligt inderdaad bij een kasteel. We staan in de boomgaard, het kasteel is achter de muur en zien we alleen op een plaatje. Het is alleen in de zomer te bezoeken. In de WO I is het gebruikt als hoofdkwartier van het Australische leger. Engeland en Frankrijk hebben in 1916 hun voormalige koloniën opgeroepen te helpen in de strijd tegen de Duitsers.

Wij rijden een deel van de Memorial route. Je kan je niet voorstellen dat in deze lieflijk uitziende heuvels zo’n strijd heeft plaatsgevonden, waarbij 1,7 miljoen mensen zijn gedood.

Hoe de strijd in de loopgraven eruitzag zien we in het museum in Albert. In een ondergrondse gang zijn taferelen met soldaten in de loopgraven te zien. Daarna bij het Canadese herinneringsmonument lopen we een route waar deze loopgraven nog duidelijk te zien zijn. Via het monument van de Ieren gaan we naar Thieval. Daar staat een monument, van verre al te zien, dat herinnert aan de 72.000 soldaten die niet geidentificeerd  zijn. Al hun namen staan op de 16 zuilen. Veel van deze soldaten zijn o.a. omgekomen doordat gebruik werd gemaakt van mijnen. Op onze laatste stop zien we een enorme krater van zo’n mijn. 

Voor ons bezoek aan Amiens creëren wij onze eigen P&R bij een groot winkelcentrum buiten de stad en gaan verder met de bus. Vanaf de snelweg zagen we al de 2 blikvangers boven de stad uitsteken: de gigantische kathedraal en de Tour-Perret. De kathedraal is de grootste in Noord Frankrijk, de Notre Dame van Parijs past er 2x in. Enkele bijzonderheden zijn:

Rond het koor zijn mooie houten gebeeldhouwde taferelen te zien van het leven van o.a. Johannes de Doper.
Zoals elke kathedraal in Picardië is er in het midden een labyrint. Leuk om te zien dat iedereen hier een rondje in loopt. 
Het beeld van de huilende engel is in WO 1 op ansichtkaart gebruikt als troost voor de nabestaanden van de vele slachtoffers.

De Tour-Perret  is een woontoren uit 1949 en deze kan ons wel bekoren. Amiens is ook de stad van Jules Vernes. Deze schrijver heeft hier gewoond en is naamgever van het circus gebouw. Dit wordt nog als zodanig gebruikt, de circuswagens staan voor de deur uit te laden.

Het oude wijkje St Leu met zijn kanaaltjes is een oud industrie gebied uit de Middeleeuwen. Op de kanaaltjes, afgeleid van de Somme werden molens gebouwd en deze werden door de bisschoppen verhuurd aan de ambachtslieden.

Verderop zien we de Hortillonnages, een gewezen moeras ten gevolge van turfsteken. Doordat het slib op de kant werd gegooid, ontstond hier een vruchtbaar gebied, dat nu gebruikt wordt als groentetuinen. Je kan er een boottochtje maken. 

Het gaat weer kouder worden en we besluiten naar huis te gaan. Als jullie dit lezen zitten wij dus waarschijnlijk al thuis en genieten na van de mooie reis, die we hebben gemaakt.

We bedanken iedereen voor de reacties, die wij tijdens onze reis hebben ontvangen.