Coulon, Deux-Sèvres

Creon - Coulon 220 km

14 april - 20 april

Camping Venise Verte

‘s Nachts komt de regen weer met bakken uit de lucht vallen, niet echt bevordelijk voor een goede nachtrust. Het wordt een dag met afwisselend zon en buien. 

Door de uitgestrekte wijngaarden van Blaye (Cotes de Bordeaux) rijden we noordwaarts. Later wisselen deze af met bloeiend koolzaad. Ineens zien we een ree opduiken uit de velden. Net op tijd kunnen we remmen en springt hij pal voor de auto langs. Wat een geluk voor beiden.

Marais Poitevin is onze nieuwe bestemming, een groen gebied vol met moeras, beekjes en slootjes. Zoals de naam van de camping aangeeft: het groene Venetië. Een altijd nat gebied dus, vooral na de hevige regenval van de afgelopen weken. Maar op de, nog rustige, camping hebben we een mooie, niet zo natte plek op gras. Op de vorige campings werden de caravan en campers op het pad gezet i.p.v. het kapot rijden van het gras. 

We besluiten in Coulon te staan, het meest toeristische plaatsje van de Marais. Het heeft toeristenwinkeltjes, veel terrassen en een kade waar de stalletjes staan met aanbieders voor een boottochtje al dan niet met gids. ‘s Zomers zal je hier over de hoofden en bootjes kunnen lopen, maar nu zijn er niet al te veel mensen, net genoeg om het een beetje levendig te maken en de terrassen open te houden. 

Natuurlijk maken wij ook een boottochtje. We gaan in de ochtend met een gids. Het is nog heerlijk rustig en de natuur is prachtig. We glijden door het water en genieten van de weerspiegelingen, de steeds weer andere doorkijkjes en de rust.

Op de wandeling op zondag komen we in het dorpje La Garette. Wat een drukte. Heel de streek is uitgelopen voor een Vide Grenier. De parkeerplaatsen staan vol en de auto’s staan op alle wegen in een kilometer omtrek in de berm. Duizenden Fransen komen voor een rommelmarkt van niet meer dan één straat. Wij zien niet meer dan heel veel tweedehands kleding ( je ruikt de muffigheid al van een afstand) en wat oude boeken en serviesgoed. 

Verharde en onverharde paden, autovrij en autoluw, de Marais heeft een dicht netwerk van fietspaden. Ook de Velo Francette, in 2017 uitgeroepen tot de lange afstandsroute van het jaar, loopt door deze streek. We fietsen door open gebied langs brede kanalen en over smalle paadjes door moerasbos. We genieten van de ongerepte natuur, de intense kleuren groen met op de achtergrond de geluiden van vogels en kikkers. De zon laat zich steeds meer zien en geeft mooie lichtinval op de bomen en het water. Op onze tochtjes komen we nauwelijks iemand tegen. 

Doel van één van de fietstochtjes is een nog steeds werkende watermolen die graan maalt. Op een speelse manier wordt uitgelegd hoe deze werkt. Wil koopt wat meel om thuis weer brood te bakken. 

Morgen gaan we naar Zuid Bretagne. Als jullie denken: ze zijn al bijna thuis, dan klopt dat wel. 

Jorien komt voor haar werk naar Nederland en neemt Bas mee. Wij willen ze natuurlijk ook zien en volgens planning zijn wij begin mei thuis.