Vera de Moncayo, Aragon

Cambrils -Vera de Moncayo 325 km

27 maart - 2 april

Camping Veruela Moncayo

Ineens doemen er, na een reis door eentonig en dor landschap, besneeuwde bergen op. Het zijn de toppen van de Sierra de Moncayo. Deze sneeuw is recentelijk gevallen. Het is ook het uitzicht vanaf onze campingplek. We kunnen zowaar na aankomst de hele dag buiten zitten in de zon. Het plekje is mooi, het sanitair is schoon, maar erg gedateerd. 

500 meter lopen vanaf de camping staat één van de mooiste kloosters van Aragon. Voor €0,60 hadden we toegang tot zowel het wijnmuseum als het klooster. Het is een prachtig sober klooster. Terwijl je er doorheen loopt voel je de vroegere aanwezigheid van de monniken. Aan de hand van het aantal biechtstoelen in de kerk, hebben wij het idee dat de monniken heel wat op te biechten hadden. 

Op het moment wordt er hard gewerkt om van een deel ervan een Parador te maken. Een parador is een luxueus staatshotel, vaak in een monumentaal gebouw. 

Het natuurpark Moncayo is eigenlijk één grote berg te midden van een vlakte. Aan de noordkant bestaat het uit vochtige loofbossen, overal kleine stroompjes. Hier zijn veel parkeer- en picknickplaatsen, waar het op Witte Donderdag een grote drukte was. Overal zijn mensen, net als wij aan het recreëren, blij met een dag mooi weer. 

Dat het ‘s nachts erg afkoelt, merkt Wil de volgende ochtend als zij op de fiets naar de bakker gaat. Zonnig, maar weer die koude wind. Toch maar handschoenen en mutsen mee op een volgende reis naar Spanje? 

Wanneer we later in een schijnbaar uitgestorven dorpje zijn om te wandelen, horen we de trommels slaan. De aanblik van de muzikanten die extra lang stil staan om de bewoners van een verzorgingshuis(je) te laten meegenieten, laten ons de kou vergeten. Halverwege de wandeling komen we bij een picknickplaats aan een rivier. Ook hier weer dik ingepakte families met manden proviand. Er staat hier zelfs een schuur met 5 overdekte barbecues. In het zonnetje genieten ook wij van dit tafereel.

Bij de Semana Santa hoort natuurlijk een processie. Ons dorpje is daar te klein voor, maar in Tarazona, 12 km verder, zijn ze wel. We treffen het, want op Goede Vrijdag houden alle broederschappen samen een processie vanaf de prachtige, pas gerestaureerde kathedraal. Wij staan op het plein vooraan en zien ze daar allen vertrekken. Iedere broederschap in zijn eigen kleur en vaandel en zijn eigen draagbare beeld. Na een uur vertrekken de laatsten: mannen op blote voeten met een ketting eraan vast en een ander die het kruis draagt. Een indrukwekkend en plechtig schouwspel met het tromgeroffel en de vele kleine kindjes die meelopen. Boven het plein klapwieken de ooievaars die hun nest op de toren hebben.

Bardenas Reales. Wij hoorden vorig jaar op een terras in Albarracin over dit natuurpark van een Belgisch echtpaar. Toen zij de foto’s lieten zien, waren wij gelijk enthousiast. Het is een grote woestijnvlakte, die heel mysterieus aandoet. De kalkbergen hebben door erosie grillige vormen gekregen. Met de auto rijd je een route van 34 km. Je kan overal uitstappen en stukjes wandelen. Het uitstappen gaat wel gepaard met zandhappen en proberen je staande te houden vanwege de nog steeds harde wind. Maar wat een geweldig landschap is dit. Weer een ander stukje Spanje dan we gewend zijn. 

Na afloop eten we in het dorpje in restaurant Bardenas. Ook al zo’n geweldige ervaring. Vanwege de Pasen hebben ze een speciaal menu. We krijgen 4 heerlijke voorgerechten, een hoofdgerecht en een nagerecht. Lekker met een fles wijn uit de Navarra. Het is een gezellige boel, het hele restaurant zit vol Spanjaarden.

En dan hebben we een nacht geen wind, zijn de autoruiten bevroren. Gelukkig schijnt het zonnetje en warmt het uiteindelijk op tot 18°c. We zetten de fietsen op de auto om de Via Verde Tarazónica te fietsen. Een oude spoorlijn van de voet van de Moncayo in Tarazona naar de oevers van de Ebro in Tudela, een traject van 22 km met een verloop van 220 m. We beginnen in Tudela, hoewel Tarazona dichterbij ligt. We stijgen liever eerst om later de afdaling te maken. We fietsen langs boom- en wijngaarden en akkertjes. Steeds hebben we zicht op de besneeuwde berg en op de terugweg op het Ebrodal.

Ons volgende reisdoel is Pamplona.

We bedanken iedereen voor de leuke reacties, die wij van velen van jullie al hebben ontvangen.