Cambrils, Tarragona

Alcocebre - Cambrils 150 km

15 maart - 27 maart

Camping Joan

Cambrils leeft. Dat is de eerste indruk die we hebben, zodra we van de camping af fietsen. We komen gelijk op het prachtige fietspad over de boulevard. Op weg naar het centrum zien we al meer terrasjes open en mensen lopen, dan de afgelopen week. Een moderne plaats met veel luxe gebouwen en met een prima fietsenmaker. Deze heeft een plaatje bij de trapper aangedraaid. En tot nu toe met goed resultaat.

We werden hartelijk verwelkomd op de camping in het Nederlands. De Spaanse receptioniste kende Houten. Ze vertelde dat ze 28 jaar geleden daar geweest was en erg gecharmeerd was van het oude dorp. Ze heeft toen vanaf een foto een schilderij laten maken. Het hangt nu nog bij haar thuis. We hebben hier een prima plek met, nu het nog rustig is, zicht op zee. 

Terwijl het in Nederland de koudste 17 maart is, hebben wij ook niet het weer dat we wensen. Het is koud met harde wind. Soms maakt de zon het nog een beetje beter. Als we er op uit gaan kleden we ons dik aan. We houden steeds het weer van de rest van Spanje in de gaten. Dat is zo slecht, met sneeuw en regen in het binnenland, dat we voorlopig hier blijven. Genoeg te doen. Mooie steden en mooi achterland.

Na 9,5 km fietsen vanaf de camping gaat Cambrils feilloos over in Salou. Het is één lint van appartementen, horeca en winkels. Toch zien we wel verschil. In Salou is alles hoger, voller, eentoniger en schreeuweriger. We fietsten naar het eind van Salou over een prachtig vrij liggend fietspad. Nu nog rustig, maar hoe is dit in het hoogseizoen, als alles vol is? 

De Priorat is een wijngebied waarvan de wijnen tot de duurste en beste van Spanje behoren. Volgens onze weerapp zou het daar het warmste zijn. Daar wilden we door de wijngaarden wandelen. We moesten eerst een bergketen over. Op het hoogste punt ging het vorstalarm in de auto af: 4°C! Onze wandeling startte in Gatallops, de belangrijkste plaats van de Priorat. Goed aangekleed met fleecevest en bodywarmer gingen we van start. Wat een koude wind en de zon kwam ook nog niet goed door. Stoppen of doorgaan? Het werd doorgaan, nadat we nog een dikker vest uit de auto hadden gehaald. Het werd een mooie wandeling door de heuvels, soms in het inmiddels verschenen zonnetje en dan weer ineens in de zeer koude wind. Ons gezicht is door wind en zon lekker gekleurd.

Met andere wandelingen was het net zo. De koude wind was niet echt aangenaam. Vooral op een wandeling naar een kasteel op een top waaiden we zowat de berg af.

Niet ver hier vandaan ligt het Prades gebergte. Hoge bergen met diepe door de rivieren uitgesleten dalen en snel stijgende, kronkelende wegen door pijnboombossen. Steeds heb je vanuit de hoogte vergezichten op zee. In twee van deze dalen hebben we heerlijke wandelingen gemaakt. De wandeling door Vall Brughent was bedoeld als een rondwandeling langs oude watermolens. De eerste oversteek van de rivier ging keurig met een bruggetje. Bij de tweede oversteek was het bruggetje te kort. Nog even geprobeerd zonder natte voeten de overkant te halen, maar het heeft de afgelopen weken te veel geregend en vorige week zelfs nog gesneeuwd. Toen zijn we maar dezelfde weg terug gegaan.

Op deze wandelingen zie je elke keer boven op de berg het klooster Poblet liggen. Dat hebben we bezocht.  Dit is in 1150 gesticht door Franse monniken. Het is nu prachtig gerestaureerd en staat op de Wereld Erfgoedlijst. In de kerk van het klooster zijn ook graven van Spaanse koningen. 

Reus is de geboortestad van Gaudi. Op een bewolkte, winderige dag hebben we een bezoek gebracht aan het Gaudi Experience. Theo was heel blij dat hij eindelijk gebruik kon maken van de fikse 65+ korting die de Spaanse musea hanteren. Wil vond het minder leuk dat ze haar ook gelijk de korting gaven. Hoewel, korting is natuurlijk nooit weg. Op een interactieve manier laten ze zijn leven, zijn inspiratiebronnen en zijn werk zien. Gaudi was geïnspireerd door de natuur. Door middel van natuurfoto’s samen met foto’s van zijn werk lieten ze dat mooi zien. Gaudi maakte van al zijn ontwerpen eerst een maquette. Ook hiervan zagen we voorbeelden. En natuurlijk de hele geschiedenis van de Sagra Familia, de kerk in Barcelona die nog steeds niet af is. 

Op een wandeling door de stad kwamen we langs prachtige voorbeelden van de modernistische architectuur. Het was gezellig druk met winkelende mensen. Ondanks de kou zitten de Spanjaarden hier dik ingepakt op een terras wat te drinken. Velen zaten al aan de vermouth, een typisch drankje van de streek. Wij vonden dat toch wat te koud en hebben ergens binnen een lekker broodje gegeten.

Tarraga, zo heette Tarragona toen de Romeinen in de 3e eeuw deze stad bouwden op een heuvel. We parkeerden aan zee en liepen naar boven. Gelijk kwamen we bij een goed bewaard gebleven amphitheater. Vanaf het podium kijk je zo naar de zee. We hebben een bezoek gebracht aan de toren en muren. Deze muren zijn lange gangen waar vroeger wagenrennen werden gehouden. Verder in de stad zie je overal oude Romeinse resten. Bovenaan op de heuvel torent de prachtige kathedraal.

Op de Rambla waren, net als de week ervoor ouderen aan het demonstreren voor een hoger pensioen. De afscheiding van Spanje leeft hier in de streek heel erg. Overal in de stad en dorpen gele lintjes om de wil naar onafhankelijkheid te tonen.

Op de Rambla staat ook een opvallend beeld van een (typisch voor de streek) menselijke pyramide. 

De zon scheen volop tijdens ons bezoek en dat maakte het ook een stuk aangenamer om een terrasje te pakken op een van de vele gezellige pleinen. Een mooie gelegenheid om de vermouth eens te proberen. Tot slot hebben we een wandeling langs de haven en strand gemaakt.

Het laatste weekend stroomt de camping vol met Spanjaarden die al paasvakantie hebben. Terwijl het regent en stormt zitten ze hun tenten op. Altijd leuk om te kijken hoe anderen worstelen met de wind.

We gaan morgen richting Rioja. Op hoop van zegen, want overal is het weer niet zoals het hoort te zijn.