Edinburgh en Hadrian Wall

Grantown on Spey - East Calder 235 km

Linwater Caravan Park

15 t/m 18 juni

Bij vertrek uit Grantown zien we de Oad bus. Deze verzorgt verschillende wandelvakanties van een week in Groot Brittannië met veel, niet te lange,  wandelingen die wij ook hebben gemaakt. Daarnaast bezoeken ze onderweg nog vele bekende plekken o.l.v een enthousiaste gids.

Net voor Edinburgh liggen drie bruggen over de riviermonding van de Forth. De 2 km lange spoorbrug uit 1890 is daar de bekendste van. De andere zijn de Queen’s Ferry crossing en de Forth Road bridge. Bij de laatste is een uitzichtpunt met parkeerplaats en dat lijkt ons een mooie stop. Van de snelweg af rijden we de Forth Road Bridge op. Ineens zien we dat de brug alleen toegankelijk is voor bussen en fietsers, maar we kunnen niet meer terug. Helemaal alleen rijden we de lange brug over. Nu maar hopen dat er geen bon volgt, anders wordt het wel een dure foto.

De camping is een goed uitgangspunt om naar Edinburgh te gaan. Met de auto rijden we naar de Park & Ride bij het vliegveld en de tram brengt ons in het centrum van de stad. Het is wel weer heel erg wennen om in een drukke stad te zijn. De vele auto’s, bussen en heel veel toeristen met het bijbehorende lawaai zijn we niet meer gewend. Eerst lopen we Carlton Hill op om van bovenaf te stad te bekijken. Wil had eerst het plan om dit te doen vanaf het Scott monument, maar bij het zien van de hoge toren, is de heuvel een beter idee. Overal vandaan zie je het kasteel al boven Edinburgh uittorenen. Bij het kasteel is het een grote drukte, niet alleen van toeristen maar ook door het bouwen van de tribunes voor het Edinburgh festival dat in augustus plaatsvindt. We lopen verderop een trap op om van bovenaf een beter beeld te krijgen. Op het Greyfriar’s kerkhof staat een beeldje van het hondje Bobby. Hij werd beroemd omdat hij volgens overlevering 14 jaar naast het graf van zijn baas bleef waken. Hij stierf zelf in 1872. Het typeert wel de liefde van de Engelsen en Schotten voor honden, die echt opvallend is. Het Scottish museum, daar vlakbij, is gehuisvest in een mooi modern gebouw. Binnen echter is het voor ons een doolhof. We blijven zoeken naar dingen die we willen zien. Uiteindelijk hebben we de weg naar het dak gevonden met ook hier weer een mooi uitzicht over de stad. We besluiten weg te gaan, maar ook het vinden van de uitgang is niet eenvoudig. Het kleine museum People’s story, dat het verhaal van de bevolking van Edinburgh vertelt is meer iets voor ons. ‘s Middags bezoeken we nog de kleine overzichtelijk National Galery met oude meesters. Leuk om ook eens werk van Schotse schilders te zien. De Royal Mile, de hoofdstraat met talloze belangrijke gebouwen die door de stad loopt, heeft veel Closes, kleine  steegjes die leiden naar een binnenplaats. Deze dateren nog uit de 17e eeuw en sommigen zijn goed bewaard gebleven. Dit was de plek waar het armere deel van de bevolking woonde. Aan het eind van de Royal Mile staat het moderne parlementsgebouw en het paleis van de koningin. Slechts een aantal keer per jaar is zij daar. We besluiten de dag met een terrasje, het is zowaar heerlijk weer, en een portie mosselen in de Mussel Inn.

Ten westen van het centrum ligt Dean Village in een groene oase aan het Water of Leith. Hier bevonden zich vroeger watermolens. In het hart van het dorp staat Wells Court, een prachtig bewaard gebleven gebouw uit 1880 waar de arbeiders woonden. Via het kerkhof met veel Keltische kruizen als grafsteen, lopen we naar de Scottish National Galery of Modern Art. Van buiten al een mooi gebouw met aan de voorkant een graskunstwerk. Binnen niet alleen werk van Schotse kunstenaars, maar ook van o.a. Picasso en Andy Warhol. Vanaf het museum lopen we over het in het groen gelegen wandelpad langs het water naar Dean Village.

In Edinburgh zijn we apart op stap gegaan en ‘s avonds wisselen we onze ervaringen uit tijdens een heerlijk etentje in een Indiaas restaurant in de buurt van de camping.

East Calder- Corbridge 160 km

Wellhouse Farm camping

18 juni t/m 20 juni

Met een ijskoude stop door de snijdende wind, verlaten we Schotland bij het hooggelegen uitzichtpunt Carter Bar. De hele route is zeer heuvelachtig, maar het laatste stuk lijkt wel een achtbaan met waarschuwingsborden als Blind Summit en Hidden Dip. Steil omhoog en even steil weer naar beneden en dat achter elkaar. Maar het is ook ontzettend mooi, met achter elke heuvel weer een ander plaatje. Hier in het noorden van Engeland hebben de Romeinen ter verdediging van hun noordgrens over een lengte van 112 km een muur gebouwd met op elke Romeinse mijl een milecastle, een versterkte doorgang. Er zijn maar een paar delen van de muur bewaard gebleven, maar er is niet veel verschil met de smallere muurtjes die de weilanden scheiden. Veel mensen lopen of fietsen dit lange afstandspad, maar het toppunt zijn toch wel de hardlopers die wij tegenkwamen, die meededen aan de Run The Wall. De deelnemers lopen 112 km in een dag. Petje af. Tijdens een korte wandeling door een klein dorpje belanden Wil en Theo in een echt Engels gebeuren. Er wordt een fair gehouden om de kas van de kerk te spekken. Buiten verkopen de bewoners plantjes, boeken enz. Wij worden binnen uitgenodigd waar de tafel vol zelfgebakken heerlijkheden staat. Na de thee met lekkers en ook nog een gokje gewaagd te hebben, lopen we weer verder.

In het Roman Army museum krijgen we via een 3D film en een interessante tentoonstelling een goed beeld wat er zich 2000 jaar geleden heeft afgespeeld. Even verderop bezoeken we de vindplaats met museum waar de fundamenten zijn blootgelegd van een dorp waar de vrouwen, hun slaven en de handelaren woonden. Heel bijzonder hoe goed de vondsten zoals schoenen, stukken leer en kleding dankzij de beschermende turflaag zijn teruggevonden. Doordat we met 2 auto’s zijn, kunnen we een stuk van het pad in één richting wandelen. We genieten van prachtige vergezichten, terwijl we door de weilanden en boven op de steile kliffen lopen.

Onze reis zit er bijna op. We gaan naar de laatste camping in de Yorkshire Moors.