Grantown on Spey

Dingwall - Grantown on Spey 80 km

Grantown on Spey Caravan Park

10 t/m 15 juni

Harde wind, donkere luchten afgewisseld met blauw, korte buien dan weer zon, het is Schots weer. Wel is de temperatuur in deze streek iets aangenamer. Vanaf onze camping maken we een wandeling naar een uitzichtpunt. Een rustige tocht door het bos, maar eenmaal boven waaien we zonder uitzicht bijna weg.

Grantown ligt aan de rivier Spey, één van de bekendste zalmrivieren van Schotland. Het is ook een toegangspoort tot het Nationaal Park Cairngorms, het hoogste bergmassief van Schotland met oude bossen en meren. Rond één van die meren, Loch Morlich maken we een mooie wandeling. Fijn beschut voor de wind door de hoge dennen. Gelukkig houden we het droog. Net als we terug bij de auto ons brood opeten, begint het te regenen.

In de Cairngorms zijn weinig wegen. De Snow Roads Scenic route is de hoogste openbare weg in Groot Brittannië. Het hoogste punt is de Cairnwell pas op 641 m met zowaar een skigebied. Wel één die op onze lachspieren werkt. Één stoeltjeslift en een aantal sleepliftjes met een café, waar we wel lekkere koffie drinken. Verder een kale vlakte. Het landschap is heel bijzonder. Heidevelden met kale stukken die op een patchworkdeken lijken. De kale stukken zijn met opzet afgebrande heide. Wat zal het mooi zijn als deze bloeit. Op de hele route tot Balleter is maar één dorpje, het pittoreske Tomintoul. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan. Een beruchte misdadiger heeft zich in de jaren 20 van de vorige eeuw in één van de schaarse huisjes verstopt kunnen houden.

Ons nevendoel is een bezoek aan Balmoral Castle, het  Schotse vakantie paleis van de koninklijke familie. Met de, door ons van tevoren gedownloade Nederlandse audiotour, lopen we door de oprijlaan met reusachtige dennen en de mooie grasvelden en tuinen. Prins Albert heeft dit paleis en tuinen in 1849 aan laten leggen voor Koningin Victoria. Binnen mogen we alleen de ballroom zien. We kunnen ons voorstellen dat de familie hier graag naar toe gaat.

De rivier de Dee, ook een rivier met veel zalm, stroomt door het enorme landgoed. We horen dat in Schotland een vissershut een beat heet en dat je vaak een ghillie (gids) erbij huurt. Veel rivieren hebben een catch and release beleid. De zalm moet na vangst weer terug in de rivier gegooid worden om zo de visstand te behouden. Soms mag de tweede vis voor eigen consumptie meegenomen worden. Het is verboden om de vis te verkopen.

Langs de Spey loopt de lange afstands wandelroute The Speyside Way. We kiezen een vlak stuk uit en wandelen vanaf Nethy Bridge een ontspannen wandeling  over een oude spoorlijn door afwisselend weides met vee en bloeiende veldbloemen en door bos. In de verte hebben we zicht op de baan waar Helma en Pieter golfen.

Whiskey liefhebbers kennen de Speyside waarschijnlijk al van de streek waar zich talloze  distilleerderijen bevinden. Je kan een route volgen waarbij je ze allemaal langs gaat. Wij beperken ons tot een  bezoek aan Strathisla, de oudste en mooiste. Het zuivere bronwater uit de Speyside speelt een rol bij de smaak van de whiskey. Tijdens ons bezoek is het miezerig, maar ‘Today’s rain is tomorrow’s whiskey’. We krijgen uitleg over het productieproces van de whiskey en leren over single malt, blended, oak casks en natuurlijk horen daar ook het proeven bij. Chauffeur Theo krijgt flesjes om zijn whiskey mee naar huis te nemen. Hij vindt dat niet zo erg, want een liefhebber zal hij niet worden. We rijden door het steeds vlakker wordende landschap door naar de noordkust. Hier wordt ook het graan voor de whiskey verbouwd. Het plaatsje Banff kan ons niet echt bekoren, maar Portsoy en Cullen zijn leuke vissersdorpjes. Portsoy heeft een mooie rotskust met wandelpad en Cullen heeft een strand en er loopt een viaduct van een voormalige spoorlijn door het dorpje.

Morgen gaan we richting Edinburgh.