Acedo

Burgos - Acedo 175 km

Camping Acedo

3 - 8 oktober

Onderweg veel regen, we hebben niet voor niets deze dag als reisdag. Acedo wordt omringd door verschillende gebergtes. Wanneer we het dal inrijden zien we het al iets lichter worden en kunnen zowaar de caravan installeren zonder regen. Daarna valt er af en toe nog een bui en de koude wind voelt onaangenaam. De camping heeft veel vaste plaatsen, maar wij staan, als enige buitenlander op een open doorgangsveld. Om ons heen zien we jonge Spaanse gezinnen hun volkswagenbusje met hefdak weer inruimen. Altijd weer bewonderenswaardig hoe ze met 2 kinderen alles er in krijgen. We hebben dat meer gezien op campings in de bergen. Ze komen voor een weekend en gaan zondag, na eerst nog uitgebreid geluncht te hebben weer naar huis. Om 7 uur ‘s avonds zijn ook de meeste vaste gasten vertrokken en zijn we weer bijna alleen. De zon schijnt door de donkere wolken wat een magische roze rode gloed geeft.

Toch is er nog wel wat reuring op de camping. Maandagochtend om 9 uur staat er een lange rij tractoren op de parkeerplaats. Ze worden gekeurd, o.a met een mobiel weegapparaat. Daarna zien we een aantal personeelsleden met een stok een wild zwijn van de camping verjagen. Dat lukt niet helemaal dus één van de mannen pakt hem bij zijn poot beet en legt hem in de akker naast de camping. Hij blijft wat versuft liggen en de vraag is of hij niet al zo verzwakt was dat hij het niet overleeft.

Onze was hangt, maar we moeten het wasrek heel goed verankeren, want er staat weer een koude harde wind, wel met zon. We besluiten een autotocht te maken naar het Parque National Urbasa. In Baquedano komen we bij een grote parkeerplaats, deze is alleen voor bussen. Verderop is een parkeerplaats voor auto’s met slagboom. We denken te moeten betalen, maar het blijkt dat we ons van te voren hadden moeten aanmelden. We kunnen dat alsnog doen en na identiteitnummer, e-mail en telefoon te hebben opgegeven kunnen we het terrein op. We gaan wandelen en zijn benieuwd waar we terecht komen. Na een uur komen we bij de bron van de Urederra, wat prachtig water betekent. Nou dat is het. We zien waterlagunes, zo kristalhelder en blauw als we nog nooit gezien hebben. Op de route zijn veel uitkijkpunten gemaakt en we fotograferen er op los. Nu maar  hopen dat het er mooi op komt. Altijd moeilijk met belichting op zo’n plek. Weer terug bij de auto vervolgen we de route en maken een ronde weer terug naar de camping. Onderweg genieten we van de geweldige vergezichten in het dal.

Met goed strak plakband hebben we de display van Theo’s fiets weer aan de gang gekregen. De Via Verde Vasco - Navarre die we vanaf de camping kunnen bereiken heeft niet zo’n groot hoogteverschil, dus mocht hij het weer laten afweten, kunnen we toch de tocht afmaken. We duiken gelijk een 1,5 km lange tunnel in. De tunnels op dit traject zijn goed verlicht en hebben een egaal wegdek. De laatste tunnel is een verrassing: op de wanden zijn mooie schilderingen aangebracht en we horen geluiden van treinen en vogels. We passeren een aantal dorpjes, steeds met uitzicht op de bergen. Ieder dorp, hoe klein ook heeft een Romaanse kerk. We hebben zo de smaak te pakken dat we de volgende dag de andere kant op fietsen. Wel met een trui minder, de dag start weer erg koud, maar de zon warmt ons snel op. Hier wordt veel graan verbouwd en overal liggen de balen stro te wachten om naar de winteropslag gebracht te worden. Regelmatig zien we vrachtwagens langsrijden. Bij de stallen, en dat hebben we meer gezien in Spanje, is geen boerderij. De boer heeft op verschillende plaatsen stallen en gaat hier vanaf huis naar toe. In Estella, het eindpunt van onze route is het marktdag. Een drukte van belang en de terrassen zijn druk bezet met mensen die na het winkelen met bekenden een aperitiefje drinken. Vanaf een terras genieten we van dit schouwspel.   

Vitoria, de hoofdstad van Baskenland en de provincie Alava, kennen we al een beetje uit het boek “De stilte van de witte stad”. We gebruiken het boek als leidraad voor onze wandeling. De oude kathedraal en Palacio Cordon, waar de moorden zijn gepleegd, het park waar de hoofdpersoon zijn joggingrondje houdt, de nieuwe kathedraal, de bonbonwinkel, de woningen van de hoofdpersonen, de muurschilderingen en de Middeleeuwse gildestraten, het komt ons allemaal bekend voor. Om de vele hoogteverschillen in de straten te overbruggen, heeft de stad op verschillenden plaatsen overdekte roltrappen. Een Baskische stad betekent natuurlijk pintxos en daar kan je hier ook niet omheen. We besluiten ons bezoek met wat van die heerlijke hapjes.

Onze volgende stop is in Frankrijk.