Rìas Baixas

Carballo - Sanxenxo   170 km

Camping Monte Cabo

17 t/m  22 september

Uitzicht op zee en op de eerste rij voor de dolfijnenvoorstelling. We hebben een prachtig plekje op deze camping. We zien de dolfijnen springen en de zon in zee ondergaan. Op de vorige camping waren we de enige Nederlanders, hier zijn er velen. De camping geeft korting met de ACSI kaart en de eigenaren zijn Nederlanders. We zoeken elkaar toch op. De kustlijn is hier zonder hoge rotsen, veel zandstranden en een aaneenrijging van campings en hotels. Nu rustig, maar dat zal in de zomer anders zijn. Dan vaart de boot naar het eiland Ons, dat we vanaf de camping al zien liggen de hele week,  maar nu alleen in het het weekend. Het is een beschermd natuurgebied en er worden maar beperkt bezoekers toegelaten. We kunnen nog een kaartje kopen en varen naar Ons, het eerste natuurgebied in Spanje dat het zeemilieu beschermt. Tijdens de tocht springen de dolfijnen weer rond de boot. We maken een wandeling over de zuidelijke helft, aan de oostkant een aantal mooie stranden, de westkant is veel woester. Na de wandeling vinden we een heerlijk plekje in de schaduw waar we lezen tot de boot weer teruggaat.

Om op Illa de Arousa te komen heb je geen boot nodig. Een twee kilometer lange brug verbindt het eiland met het vaste land. Dat brengt in het hoogseizoen veel drukte, maar wanneer wij er zijn, op een doordeweekse dag, is het heel erg rustig. Alle campings en strandtentjes zijn al voor het seizoen gesloten. Het zuiden van het eiland is een schitterend natuurgebied. Een verkoelend bos met strandjes met veel grote stenen. Met eb komt een groot  deel droog te staan en dat brengt veel vogels. Over de aangelegde paden maken we een wandeling rond het gebied. Tijdens de lunch zien we de dolfijnen weer heel dichtbij voorbijkomen.

De ingrediënten voor een feestje midden op de dag: stralende zon, rustige zee, mooie boot, een fles Albariño wijn en onbeperkt mosselen. Deze boot vaart vanaf O Grove door de Ría de Arousa, waar de meeste van de ruim 3300 batteas van Gallicië liggen. Op deze drijvende vlonders worden mosselen gekweekt. Ze produceren jaarlijks meer dan 250.000 ton mosselen, 40% van de Europese productie. Zodra we zitten komen de wijn en de mosselen op tafel. Het zijn de lekkerste mosselen die we ooit gegeten hebben. Elke keer worden de lege schelpen, die naar de meeuwen worden gegooid, omgeruild voor nieuwe. Ondertussen krijgen we uitleg over de mosselkweek. Als toetje krijgen we nog een likeurtje. We worden er ook door de gezellige Gallisische muziek helemaal vrolijk van. Na dit feestje zoeken we één van de vele strandjes van O Grove op.

Cambados is de bakermat van de bekende Gallisische albariño wijn. In de hele provincie zie je kleine wijngaarden. Deze druif  wordt hoog geteeld, Je kan onder de wijnranken door lopen. Aan het dorpje is de rijkdom die dit voortbrengt af te lezen. Mooie huizen en winkels, volle pleinen met koffiedrinkende inwoners. In de verte is al te horen dat je een plein nadert.

Op weg naar Ponteverda komen we langs Combarro, waar in de oude haven 60 horreos staan. Via een smal straatje vol met souvenirswinkels lopen we er langs. Dan rijden we door naar Ponteverda, een provinciestadje met een autovrij oud centrum vol met gezellige terrasjes. Hier eten we onze eerste Polpo á Feira , een inktvisgerecht dat je gegeten móet hebben voor je Gallicië verlaat.

We gaan de kust verlaten en gaan naar Salamanca.