Graus

Zaragoza - Graus 160 km
Camping Lago Barasona
11 april
Het dorre landschap heeft plaats gemaakt voor groene bergen. De camping waar we nu staan is dag en nacht verschil met de vorige. Het is een familiebedrijf, de zoon voert nu de scepter. We werden hartelijk begroet, mochten zelf een ( ruime) plaats uitkiezen. Het ziet er verzorgd en schoon uit. Graus ligt aan een stuwmeer in de uitlopers van de Pyreneeën. In de verte zien we de hoge besneeuwde toppen. De eigenaar vertelde dat  hier 25 maart nog 10 cm sneeuw is gevallen. Wij merken hier niets van, het zonnetje schijnt heerlijk.
Terwijl wij lekker bij de caravan zaten, kwam de niet meer in bedrijf werkzame vader, een aristocratisch uitziende Spanjaard, ons gedag zeggen. Hij loopt een rondje om nog een oogje in het zeil te kunnen houden. Het is nog rustig, maar het wordt het weekend drukker. 

12 april
We zijn naar Alquézar gereden, een prachtig gerestaureerd Middeleeuws dorpje, gebouwd op een rots in het nationale park Sierra de Guara. Eerst hebben we het dorpje met zijn smalle steile straatjes verkend. Het was nog heerlijk rustig, later werd het drukker. We kunnen ons voorstellen hoe druk het hier kan zijn! Na de koffie met de specialiteit 'dobladillo' , een soort dubbelgevouwen deeg met bv appel, zijn we afgedaald in een kloof naar de Vero rivier.
Heel avontuurlijk en spectaculair gingen we via rotsblokken, ijzeren trappetjes en een metalen brug boven de rivier die vastzit aan de rots. Even niet naar beneden kijken door het rooster! Toen we terugkwamen in het dorp stonden de tafels gedekt voor de lunch en hebben we daar heerlijk met uitzicht op de kloof gegeten.

13 april
Tegen de grens met Frankrijk ligt aan het einde van dit dal, 90 km noordelijk,  het nationaal park Posets - Maladeta. We wilden daar een wandeling maken naar een waterval. Daarvoor moesten we nog  5 km een zijdal in om naar de parkeerplaats te komen. Bij de eerste parkeerplaats, na 1 km werden we tegengehouden, we mochten niet verder. Het was er zo druk, we konden nog net een plekje voor de auto vinden. Al snel begrepen we waarom. Het weggetje, in de winter een langlaufloipe, was nog helemaal besneeuwd en er werd volop gelanglauft. In het dal lagen nog wat resten sneeuw en de gesmolten sneeuw werd afgevoerd door vele stroompjes en watervallen. De wandeling kon niet doorgaan, maar we hebben wat in het dal rondgelopen en volop genoten van de uitzichten. Heerlijk in het zonnetje gezeten, terwijl in de schaduw mensen met skipassen liepen.

14 april
Een dagje dichtbij de camping in het gebied tussen de twee stuwmeren. Eerst hebben we Torreciudad bezocht, een Maria bedevaartsoord. Het ligt op de Mariaroute van Lourdes naar Zaragoza. Oorspronkelijk stond hier een kleine kapel. Deze werd zo druk bezocht dat men in 1970 een grote kerk heeft gebouwd om alle bezoekers een plek te geven. Het is een mooi gebouw, gemaakt in allerlei vormen van baksteen. Voor de kerk is een groot plein met daaromheen een esplanade, waarvandaan je schitterend uitzicht op het beneden liggende stuwmeer hebt. Op deze esplanade kunnen 40.000! bezoekers een openluchtmis  bijwonen. Toen wij er waren was het gelukkig niet zo druk. Na alles rustig bekeken te hebben gingen we op weg voor onze wandeling, 'door de wijngaarden' geheten. Nou rust er een vloek op wandelingen die wij in de buurt van de camping maken. We waren gewaarschuwd door de VVV dat er bomen omgewaaid waren met de storm van 2 weken terug,. Het waren er inderdaad heel veel. Deze konden we wel ontwijken of overheen klimmen, maar de rest van het pad was zo overwoekerd, dat we signalering niet meer zagen. Gelukkig hadden we deze wandeling ook op de telefoon gedownload. Die gaf aan dat we soms dwars door de weilanden moesten lopen. Veel wijngaarden hebben we niet gezien, des te meer weilanden. We hebben het idee dat deze meer opbrengen. Het laatste stuk hebben we de weg maar genomen. 

Op deze Goede Vrijdag was dit onze kruisweg. We waren blij dat we na 3,5 uur de auto weer zagen staan.

15 april
Vandaag naar het kleinste plaatsje in Spanje met een kathedraal geweest, Roda de Isábena.
Het ligt op een heuvel en beneden in het dal stroomt de Rio Isábena. We hadden een rondwandeling uitgezocht, waarbij we eerst een 300 meter naar beneden moesten om zodoende bij de rivier te komen. Op zich is dat het probleem niet, ware het dat we de goede route niet konden vinden. We stonden op de berg en zagen beneden ons waar we naar toe moesten, maar een pad was niet te bekennen. Door de erosie was het erg steil om naar beneden te komen, maar na de nodige inspanning lukte het ons om de rivier te bereiken. Daar ligt een mooie oude Romeinse brug.
Van daaruit langs de rivier naar het volgende dorpje gelopen. De rivier heeft door de stroming door de eeuwen heen veel van de rotsen  uitgesleten. Na het dorpje ging de wandeling  weer steil omhoog, maar dit stuk was goed bewegwijzerd. Wij vonden de steile stukken niet echt makkelijk. Misschien  volgende keer het idee van de Spanjaarden volgen. Deze lopen het mooie stuk langs de rivier heen en weer.
Morgen verkassen we weer naar Olot, onze laatste camping in Spanje.