Cabo de Gata en La Alpujarra

Javea - Gabo de Gata 375 km
Camping Gabo de Gata
4 maart
De hele nacht heeft het hard gewaaid. Toen we opstonden was het door de harde wind erg koud. Op zich niet zo heel erg, want we hadden een lange reis voor de boeg. De temperatuur was onderweg zo'n 11°C. In de buurt van onze bestemming werd het iets warmer, maar het bleef er dreigend uitzien. 
Dit gebied wordt ook wel de costa plastica genoemd door de   'invernaderos', de plastic kassen waar voor heel Europa groente verbouwd wordt. Niet echt een mooi gezicht. Achter deze kassen ligt een woestijnachtig natuurgebied, een decor dat voor veel westerns is gebruikt. Er ligt ook een testcircuit van Michelin. 
In de harde wind hebben we nog een wandeling naar het strand gemaakt, eerst langs de genoemde kassen en daarna door een kaal landschap. We zijn wel even lekker uitgewaaid.
Bij terugkomst begon het te regenen.

5 maart
Het weer zag er beter uit en met een flauw zonnetje reden we naar Almería om o.a. het Alcazaba te bezichtigen. We parkeerden de auto bij de haven waar ook de ferry naar Noord Afrika vertrekt. Vroeger was dit ook een belangrijke (erts) haven. De Cable Inglés herinnert daar nog aan. Langs zee zijn we naar de stad gelopen. Het was ,doordat het zondag , was erg rustig. De lokale bevolking genoot mooi opgedirkt van de koffie met churos. Dat vonden wij een goed idee. Daarna naar het Alcazaba, een citadel gebouwd door de Moren in de 10e eeuw. Het is onderverdeeld in 3 niveaus. Op het onderste niveau, nu tuinen, woonden 20.000 soldaten. Op het 2e niveau woonden de Moorse heersers en het 3e niveau is aangelegd nadat de katholieken het veroverd hadden. Er waren erg weinig toeristen. Wel een aantal families om foto's  te maken van communiekantjes. De kleding werd ter plekke aangetrokken, zodat het niet vies werd.  
Daarna hebben we door de stad gelopen, niet echt bijzonder. Het stadhuis is helemaal gestript op de muren na, om gerestaureerd te worden. Op een terras hebben we een glas wijn met tapas genomen. Terug in de haven was het gezellig met groepen verklede mensen. Ze traden op met muziek en liederen. Een laat carnaval? 
Op weg naar de camping zijn we langs de vuurtoren op Cabo de Gata gereden. Vanuit de hoogte hadden we een mooi gezicht op de rotsen in zee. 

6 maart
Voordat we het startpunt van onze wandeling hadden bereikt, moesten we eerst weer langs een zee van plastic kassen. Snel daarna reden we over een onverharde weg 6 km het Nationaal Park Cabo de Gata in. Het landschap werd kaal en dor met veel agaves. Uiteindelijk bereikten we de cortija del Fraile. Dit is een oude boerderij, tot ruïne vergaan, ook decor van films en boeken. De vlakte eromheen was één grote groente kwekerij van vooral sla, bloemkool, broccoli en andere kolen. De arbeiders, volgens ons veel asielzoekers, herkenbaar aan gele hesjes,  werden met een bus van de éne plot naar de andere vervoerd. 
Met de wandeling lieten we dat al snel achter ons en liepen we alleen door dit eenzame landschap. Dit is het droogste gebied van Spanje. Door de vele regen die hier afgelopen winter gevallen is, bloeiden de voorjaarsbloemen weelderig, met name de tijm gaf een prachtige paarse gloed. Dat de regen ook nadelig was, zagen we later bij de boerderij waar veel ijsbergsla lag te rotten op het land.

Gabo de Gata - Orgiva  160 km
Camping Orgiva
7 maart
Na Almería reden we eerst weer  kilometers door het plastic, daarna  door vele tunnels over een prachtige deels nieuw aangelegde snelweg, niet bekend bij onze navigatie. Vanaf Motril 15 km kronkelend het binnenland in en we stonden al om 11.30 uur voor de poort van de kleine camping, prachtig gelegen in de bergen, de Alpujarra, voorlopers van de siërra Nevada. Vanaf onze plek hebben we uitzicht op de besneeuwde toppen. Hier geen overwinteraars, maar 'verlopen'  hippies in oude omgebouwde vrachtwagens of met een klein tentje. Ze zoeken in de Alpujarra spiritualiteit. We zijn erg blij met deze rustige oase.
Ook hier is de temperatuur geweldig. In de namiddag hebben we een mooie rondwandeling gemaakt vanaf de camping langs honderden jaren oude olijfbomen. Halverwege deden we Orgiva aan, waar we op het leuke pleintje wat hebben gedronken. 

8 maart
In het dal van de Poqueira rivier liggen 3 dorpjes schilderachtig boven elkaar tegen de berghelling. Aan de architectuur is nog de Moorse invloed te zien: de huizen stapelen zich als blokken boven elkaar op. Met scherpe bochten bereikten we het hoogste dopje op 1436m, vertrekpunt  van onze wandeling. De dorpjes zijn vrij toeristisch, maar om deze tijd erg rustig.
Onze wandeling ging verder het dal in, steeds met zicht op de witte toppen van de Siërra Nevada.
De terugweg liep een stuk langs de rivier, waar het smeltwater snel naar beneden stroomde. 

9 maart
Via de zuidelijke weg door de Alpujarra zijn we oostelijk gereden. Hier is de aanblik veel ruiger. In de buurt van Lobras, ons vertrekpunt vandaag, groeien veel amandelbomen op de hellingen. Dat moet een machtig mooi gezicht zijn als ze in bloei staan. Wij vonden ze nu al mooi, want het zijn de enige bomen waarvan  het jonge blad een groene gloed geeft.
Ons pad voerde langs acequia's, kleine irrigatiekanalen, waardoor het water uit de bergen naar de akkers wordt getransporteerd en langs terrassen met olijf- en amandelbomen. Ook kwamen we langs een oude kwikmijn. Het laatste deel was afzien: eerst een stuk dalen en daarna weer omhoog in de volle zon. 

10 maart 
Deze heerlijke zonnige dag zijn we op de camping gebleven. Na de was en de 'schoonmaak' hebben we lekker gelezen en van het uitzicht genoten. Gelukkig kunnen we op onze plek zowel in de zon als in de schaduw zitten. 's Middags hebben we geluncht op het terras van het restaurant bij de camping. Het was er gezellig druk en het eten was erg lekker.

11 maart
Wat is het hier toch een eindeloos wandelgebied. Vandaag hebben we over oude Moorse verbindingswegen een ronde gemaakt door verschillende kleine, stille  dorpjes met hele smalle straatjes. In het 'grootste'  dorpje hebben we in een piepklein winkeltje, het enige in het dorp,  versgebakken sinaasappelcake gekocht. Even later liepen we door een smal straatje waar bij Casa Sonja een Nederlandse plantjes in potten aan het zetten was. Ze heeft de BenB voor een jaar gehuurd om te kijken hoe het bevalt. Ze was het met ons eens dat het de warmste dag was vandaag, het leek wel zomer. Net uit het dorpje namen we een foto van een geiten- en schapenstal. De herder riep ons om te laten zien dat er net 2 lammetjes geboren waren. 
Op de terugweg reden we langs Pampaneira, het meest toeristische dorp van de Alpujarra. We hebben daar een stop gemaakt om door het mooie dorpje met veel toeristenwinkeltjes vol kleden te lopen. Er liepen ook heel veel dagjesmensen die met bussen werden aangevoerd. 
Terug op de camping was het weer heerlijk rustig. We horen nu de bellen van de schapen die met hun herder in de wei voor ons lopen. 
Morgen gaan we weer naar de kust in de buurt van Malaga.