Malaga

Órgiva - Almayate 90 km
Camping Almayate Costa
12 maart
Het weer begint te veranderen. Toen we wegreden was de zon nog niet te zien. Zodra we aan de kust kwamen scheen de zon weer en liep de temperatuur op tot 20°. Prima temperatuur. Het was wel even wennen om weer in de bewoonde wereld te komen en zeker die van de Costa del Sol met de dichte bebouwing. De campings liggen hier achter elkaar. Onze op papier eerste keuze camping trok ons niet aan. Twee kilometer terug was meer wat we zochten. De drukte valt hier mee. We hebben via het straatje  zicht op zee met toegang op het strand. De eerste Spaanse seizoensgasten zijn hun caravan en alle toebehoren aan het installeren. Zij zijn hier alleen het weekend. Om half 8 waren er nog maar weinig kampeerders.

13 maart
Afgelopen nacht heeft het erg hard gewaaid. Vandaag was de temperatuur op zijn hoogst 12°, gisteren liep hij op tot 26°.
We hebben een autotochtje gemaakt met als ongeëvenaarde bestuurder Theo en Wil als gids, met behulp van het  geweldige Engelstalige boekje van Sunflower. Dit gidsje bevat autotochtjes met onderweg wandelingen. 
Vanaf de kust lopen er verschillende kleine, kronkelige weggetjes het binnenland in naar de Siërra Tejeda. Soms dachten we: hadden we maar een huurautootje, vooral toen we in een smal straatje met onze grote auto moesten keren. 
Vanaf het hoog gelegen plaatsje Canillas de Albaida gingen we een weggetje 3 km langs een rivier richting het dagrecreatieterrein Fabrica de la Luz. Je denkt waar kom ik nu terecht? Bij een oude elektrische centrale staan allemaal picknickbanken en begint er een mooie wandeling omhoog langs een snelstromend riviertje door een weelderige vegetatie van o.a oleanders en rozemarijn. Bij een boerderij was het de bedoeling om via een andere weg terug te gaan. Vlak daarvoor werden we er door een boer al op gewezen dat deze weg 'privado' was. Toch maar even gecheckt en ja hoor, er stond een dicht hek. Dan maar de zelfde weg terug, maar dat was geen straf. 

14 maart
Ons uitstapje naar Malaga dat we gepland hadden, hebben we maar uitgesteld. Het regent zonder ophouden en het is koud, mede doordat de wind nu uit het oosten komt. 
De hele dag binnen gezeten en de golven horen denderen.

15 maart
Het is weer mooi weer. Het enige dat je nog ziet van de regen en wind van gisteren is de laag zand die op auto's ligt. 
Met de bus waren we in een uurtje in Malaga. Een buskaartje koop je nog gewoon bij de chauffeur en dat voor  €4,80 per persoon per retour.
We konden er niet omheen om weer churros bij de koffie te nemen. Bij de overdekte markt zit een café dat er beroemd om is. Het café beslaat de hele smalle straat met terras en pandjes.
De overdekte markt is een plaatje, zowel van buiten, met het mooie ijzerwerk en glas in lood, als van binnen. Kleurrijke kramen met groente en fruit en veel kramen met verse vis. Jammer dat je met  zo'n dagje stadsbezoek niet veel mee kan nemen.
Daarna hebben we in het Picasso museum genoten van de schilderijen. Al de vrouwen die wij via Jeroen Krabbé's programma hebben leren kennen, zagen we nu op doek.
Het geboortehuis van Picasso konden we helaas niet bezoeken i.vm. wisseling van tentoonstelling, maar natuurlijk zijn we wel even bij zijn beeld gaan zitten voor een foto.
De straatjes in de binnenstad zien er gezellig uit met veel tapas restaurantjes. In één van deze hebben we lekkere tapas en pincho's met een glas wijn genomen. Daarna op naar het Alcazaba. Ook deze was weer prachtig met mooie tuinen en leuke doorkijkjes en fijne versieringen. Het kasteel bezoeken, 25 minuten lopen naar boven, vonden we iets te veel van het goede. Via de stierenarena zijn we naar de haven gelopen. Over een moderne boulevard met veel terrasjes kwamen we moe, maar voldaan, weer bij het busstation. 
16 maart
Na het weerbericht te hebben bekeken, bewolkt aan de kust, zon in het binnenland, besluiten we naar Antequera te rijden en een wandeling in het natuurpark El Torcal te maken. Dit op advies van de zus van Wil, die hier vroeger aan de Costa del Sol heeft gewerkt. 
Tot de snelweg reden we door de avocadovelden, een veel geteeld product hier. Daarna omhoog de bergen in. Het laatste stuk ging steeds hoger en het werd steeds bewolkter. Aangekomen bij El Torcal zagen we alleen wolken en was het 8° met een stevige wind. Dan maar plan B: een bezoek aan de Lagune de Fuente Piedra. Eerst een stop gemaakt in het stadje Antequera. De zon kwam daar langzaam tevoorschijn en de temperatuur werd met de minuut aangenamer. Het stadje heeft veel mooie huizen en de vele barokke kerken en kloosters hebben meestal een okergele kleur. Ook zijn er leuke winkelstraten. 
De lagune van Fuente Piedra ligt 20 km noordelijker en is het grootste natuurlijke meer van Andalusië en een paradijs voor watervogels. Er zouden ook veel flamingo's zitten. We hebben een stukje gelopen over een korte aangelegde route. We keken door onze verrekijker: zouden dat daar in de verte flamingo's kunnen zijn? We konden alleen met de auto rond het meer en hadden geen trek in nog 30 km rijden. 
Op de weg terug, noordoostelijk van Antequera hebben we nog de Dolmen de Menga bezocht. Ongelooflijk! Dit hebben mensen 2500 voor Chr. aangelegd als graf. In het bezoekerscentrum kregen we een animatiefilmpje te zien hoe ze dat gedaan zouden hebben. Vanaf de Dolmen heb je een perfect zicht op de Peña, een rots buiten Antequera. Deze rots speelt ook een rol in veel legendes, vooral over de onmogelijke liefde tussen een Moorse jongen en een katholiek meisje. 
Terug op de camping bleek dat we een goede keus hadden gemaakt. Het was bewolkt met een koude wind.
Morgen vertrekken we naar Ronda. Het weer blijft onstabiel.