Ronda, Sierra de Grazalema en Sierra de las Nieves

Almayate - Ronda 135 km
Camping El Sur
17 maart
Gelukkig is de voorspelde regen afgelopen nacht met veel wind gevallen. Op onze reis door een prachtig landschap naar Ronda was het droog en zodra we op de camping arriveerden brak een zwak zonnetje door. Je moest wel uit de wind zitten. Om half 1 stonden we weer helemaal geïnstalleerd, een voordeel van kleine afstanden van camping tot camping. 
Onze camping is 1,5km vanaf de eerste poort van Ronda. We zijn dus lopend naar Ronda gegaan, ook i.v.m. het moeilijke parkeren en de smalle straatjes. 
De ligging van Ronda is spectaculair. De stad is gebouwd op twee rotsen met de gapende afgrond van een kloof, de Tejo, tussen de oude en 'nieuwe' stad. Het ligt op 780m hoogte en is omringd door bergketens. Er zijn drie bruggen die de kloof overspannen: de nieuwe ( 98m hoog), de oude en de Romeinse brug.
Om deze goed te kunnen zien, zijn we naar beneden gegaan en hebben we een rondje onderlangs  de stad gelopen met goed uitzicht op de bruggen. Daarna de rest van de stad verkend: de mooie kathedraal aan een gezellig plein met terrasjes. Via de plaza de Toros kwamen we in een prachtig park dat langs de kloof loopt. Hier liep je heerlijk uit de wind in de late middagzon. Daar vlakbij is het klooster ' Convento de la Merced'. Hier hebben we aan de zijkant via een luikje ( de zusters mogen geen oogcontact hebben) magdalena cakejes gekocht. 
Het was inmiddels 18.00 uur en we dachten nog leuk een wijntje op een terrasje te drinken. Tot onze verbazing was de stad bijna leeg en alle terrassen waren al gesloten. Waarschijnlijk heeft Ronda om deze tijd alleen dagjesmensen. Gelukkig vonden we nog een terrasje bij 'onze' poort. Daarna nog even terug naar de camping gelopen.

18 maart
Voordat we gingen wandelen hebben we eerst een toeristische route gereden in het Sierra de Grazalema. Dit is het natste gebied van Spanje, maar gelukkig scheen de zon en was het aangenaam wandelweer. Onze eerste stop was in Zahara de la Sierra, één van de Pueblos  Blancos, witte dorpen waarom het gebied bekend staat. We waren nog betrekkelijk vroeg en konden onze auto beneden in het dorp kwijt. Met de auto deze dorpjes inrijden is altijd een probleem. Parkeerplekken niet te vinden en supersmalle straatjes. Boven aangekomen was het een gezellige drukte op de terrassen: mooi weer en weekend. Na de koffie hebben we onze weg vervolgd naar Grazalema. Deze weg, kronkelend, steil met heel veel haarspeldbochten over de pas was machtig mooi. Het duurde dan ook even voordat we in Grazalema onze wandeling konden beginnen. Eerst langs een riviertje en door een bos met zilversparren en daarna door een kalksteenlandschap, hoge, kale bergen die uitgesleten zijn door erosie. Je blijft kijken naar deze mooie, grillige vormen. 
De wandeling verliep voor een groot deel over rotsen. Vooral het laatste steile stuk afdalen was erg vermoeiend. We waren blij even te kunnen stoppen op een weitje, waar houtblokken stonden om op te zitten, koeien met bellen aan het grazen waren en de arenden boven onze hoofden aan het cirkelen waren. Hier zou je je tentje willen opzetten.
Toch maar terug naar de camping met de warme douche en een wijntje.

19 maart
Vanmorgen hebben we de fietsen op de auto gezet en ongeveer 50 kilometer gereden naar het plaatsje Puerto Serrano, van waaruit we de Via Verde de la Siërra zijn gaan fietsen. De Via Verde de la Siërra is een oude spoorlijn, waar geen machinist met de trein ooit heeft gereden. De spoorlijn is nooit afgemaakt in verband met de crises van de vorige eeuw in de twintiger jaren.
Toen we bij het stationnetje aankwamen bleken we niet de enigen die van plan waren te gaan fietsen. Het was een gezellige drukte, we hadden nog net een plaatsje voor de auto. Het was bovendien prachtig weer om te fietsen. De tocht was afwisselend door de bergen, langs vele weiden, waar koeien en schapen graasden en olijfboomgaarden. Kortom een schitterende tocht. Na 27 kilometer, 19  goed verlichte tunnels (één van de tunnels was bijna 800 meter lang) en 160 meter te hebben geklommen, zijn we omgedraaid. Terug reden we bijna vanzelf vanwege de afdalingen,  het leek net of we in de trein zaten. De oude stationnetjes doen nu dienst als barretje. Bij Zaframagón stond een verrekijker op het terras, waardoor we de vale gieren konden zien, die boven de berg rondcirkelden. Het blijkt de grootste kolonie van Andalusië te zijn. 
Terug in Puerto Serrano was het terras van het stationnetje bijna geheel gevuld met jonge Spanjaarden, die met hun kinderen de afsluiting van dit mooie weekend beleefden. Er was nog één plekje in de zon, waar we een wijntje hebben genomen en tapas gegeten. Voldaan van de prachtige dag zijn we weer naar de camping gereden, waar we om half acht aankwamen. Het werd snel donker en de krekels laten dan weer van zich horen.

20 maart
Voor een vrij makkelijke wandeling reden we naar El Bosque. Je rijdt er vanaf onze camping toch 1,5 uur over om er te komen. We kwamen net als zaterdag door het prachtige witte dorpje Grazalema. Toen was er geen parkeerplek vrij, maar dat was nu geen probleem. Vlak voor Grazalema hebben we eerst bij een kaasboerderij lekkere geitenkaas gekocht. In het dorpje zelf zijn er ook veel winkeltjes met streekproducten, o.a. kaas en allerlei zoetigheden. Wij hebben op het terras in het centrum koffie gedronken. 
El Bosque ligt in een dal aan de westrand van het natuurpark. Van daaruit hebben we de rivier stroomopwaarts gelopen. Door de vele regenval is het een oase van groen. Eerst was het dal breed en vlak. Groene bermen met bloeiende gele en paarse bloemen, vlinders, vogels en de klaterende rivier.  De tweede helft van de wandeling werd het dal smaller en liep de rivier tussen de rotsen met veel watervalletjes. Elke keer weer ander licht door de zon op de overhangende takken en bomen. Terug zijn we dezelfde weg gelopen. 
Met de auto hebben zijn we via een andere route teruggereden. Weer prachtige uitzichten op de bergen.

21 maart
Door de wind is het een stuk frisser vandaag. Dat merkten we vooral toen we naar het startpunt van onze wandeling reden in de Sierra de las Nieves, het natuurpark ten westen van Ronda. We reden omhoog en stopten op de pas om van het uitzicht te genieten. De wind was zo koud, dat we maar weer snel in de auto gingen. Dit natuurpark oogt opener doordat de bergen iets meer rollen. Het dorpje El Burgo ligt in een dal en vandaar zijn we omhoog gelopen door de olijf- en amandelboomgaarden. Steeds hadden we zicht op het dorpje en omringende bergen. Daarna ging het pad door een bos met pinsapo, een Spaanse zilverspar, omlaag en kwam uit bij een prachtig dagrecreatieterrein bij een oude watermolen. Ondanks het zonnetje was het daar ook fris, dus maar weer snel teruggelopen. Bij terugkomst was de zon ook verdwenen en was het te koud om buiten te zitten.
Morgen gaan we richting kust in de buurt van Cadiz en Jerez de la Frontera.