Dartmoor Nationaal Park

Verwood - Tavistock 175 km

Tavistock Camping and Caravanning Club Site

14 t/m 18 mei

Bij aankomst op de camping aan de rand van het Nationaal Park Dartmoor krijgen we van de beheerder gelijk een blaadje met de uitleg hoe je naar de pub kan wandelen. Aan het eind van de middag volgen we haar advies op en drinken wat in de drukbezochte pub.

Nationaal Park Dartmoor is een verlaten, ruig, onherbergzaam gebied met veengronden en kale heuvels met grote stenen ‘Tors ’ genoemd. Bij Postbridge zien we gelijk de enorme, uit graniet opgetrokken gevangenis, gebouwd in 1806. Het graniet kwam uit de steengroeves van Dartmoor. Het is hier het Siberië van Engeland. Tot 2001 had deze gevangenis de hoogste categorie van beveiliging. We rijden door en het zonnetje verwarmt ons in de auto. Maar als we uitstappen beneemt de harde  koude wind ons de adem. Goed aangekleed wandelen we vanaf Two Bridges naar Whistman’s Wood, een oud eikenbos met veel mossen. We kunnen ons voorstellen dat dit gebied het decor is van veel (spook)verhalen, zoals Sherlock Holmes The Hound of the Baskerville.  Als je hier verdwaalt, vind je nergens beschutting en is de kans op overleven klein. Na afloop warmen we ons in Warren Inn aan het vuur dat al 177 jaar onafgebroken brandt. We lunchen aan de tafel bij het vuur, een gewild foto object voor de Amerikaanse toeristen. Na afloop bezoeken we in Princetown het gevangenismuseum.

Zeer smalle weggetjes en hellingen van 20% leiden ons door bos naar  Buckland in The Moor. Hier wil je geen tegenliggers, er zijn nergens uitwijkhavens. Maar net zo verlaten als de weggetjes is het in het gehuchtje. Er staan een paar huizen en een prachtig kerkje. Je voelt een gewelddadige rust als je het kerkhof oploopt. Drukker is het in de buurt van Haytor Rocks, de grootste rotsformatie. We maken een wandeling rondom de rots en ook al is het niet zo ver, raken we soms wat uit de koers. De schapen en koeien hebben zoveel paden gemaakt dat je niet meer ziet welke het voetpad is. Maar met de navigatie app weten we de auto altijd te vinden. De kerk van Woodcombe in the Moor, het volgende dorpje dat we aandoen, wordt ook wel de kathedraal van de Moors genoemd vanwege de afmeting in het kleine dorpje. De toren, ook weer van graniet, zie je in de verte al opdoemen. De kerk staat prachtig aan de village green met een aantal pittoreske huisjes eromheen en een gezellige theetuin.

De westkant van Dartmoor is veel lieflijker. Dat merken we op een fietstocht over Drake’s trail, een oude spoorlijn van Tavistock naar Plymouth. Het pad ligt hoog boven het dal en gaat afwisselend door bos, golfterreinen en open stukkenl met mooie vergezichten. We fietsen door het natuurgebied Prymbridge Woods. Vrijwilligers van de National Trust staan met telescoop kijkers gericht op een nest met slechtvalken. Net op dat moment komt vader de kleinen voeden. Prachtig om te zien. De National Trust beheert plaatsen van historisch belang of natuurlijke schoonheid. Ze werken met heel veel vrijwilligers. In Plymouth ligt boven aan de rivier Saltram House, dat ook door de Trust wordt beheerd. Wij zijn, via een tip, donateur geworden van het Gelders Landschap. Zij zijn geassocieerd met de Trust en wij mogen dan gratis naar binnen. Saltram House is een monumentaal huis. Binnen is het een en al pracht en praal. In elke kamer staat een vrijwilliger om erover te vertellen. Hier zie je echt hoe de landadel leefde. Twee verschillende blikken koffie en thee in de keuken. Op één de tekst: de beste en op de ander: voor de keuken.

Morgen vertrekken we  naar Cornwall.