West Cornwall

Tavistock - Hayle 175 km

Beachside Holiday Park

18 - 22 mei

Om niet verrast te worden door smalle weggetjes met te steile hellingen, rijden we liever wat om over de hoofdwegen. Daar is het toch ook al regelmatig 9%. Ook de toegangsweg naar de camping door de duinen is een hele klim, maar onze nieuwe Tucson trekt het prima. We zijn nu in het uiterste zuidwesten van Engeland, het schiereiland Penwith, en staan op een camping met uitzicht op zee. Hier loopt ook het 455 km lange South West Coast pad langs, ook wel het zoutpad genoemd.  We lopen deze dagen een aantal stukjes van dit pad. Steeds denkend aan Raynor Winn, die het indrukwekkende boek ‘ Het Zoutpad’ geschreven heeft over haar wandeltocht samen met haar zieke man.  De kust hier is ruig met steile rotsen met inhammen, die met eb veranderen in kleine strandjes.  We lopen over het groene gras dat prachtig afsteekt tegen de witte golven en de blauwe lucht. Steeds  stoppen we om van het uitzicht te genieten en om weer een mooiere foto te maken. Wanneer we vanaf Sennen naar Land’s End lopen, wacht een teleurstelling. We hebben onze zinnen gezet op een Cream tea, maar wat we krijgen is een soort kermis: veel lawaai en attracties. We lopen door en drinken later wat  in het voormalig mijnwerkersdorp St. just op een terrasje.

Vroeger waren er heel veel tinmijnen in Cornwall. Toen eind jaren 1800 de prijs van tin kelderde zijn deze gesloten. De restanten verspreid over Cornwall staan nu op de Werelderfgoedlijst. Wij wandelen bij bij St. Agnes Head, waar een aantal van deze overblijfselen langs de kust staan.  staan. Het is zondag en we lunchen volgens goed Engels gebruik in de plaatselijke pub, waar we lekker buiten in de zon kunnen zitten.

Voor de zuidkust van Cornwall ligt het getijde eiland St Michael’s Mount. Met eb is het te voet bereikbaar, bij vloed moet je met de boot. Al in de verte zien we het kasteel op de heuvel liggen. Het is eb, dus we lopen over de causeway naar het eiland. Gebouwd in de 11e eeuw gebouwd als klooster, is het later een aantal keer als fort gebruikt en nu wordt het sinds 1660 door dezelfde familie bewoond. In 1955 verkoopt de familie het aan de National Trust met de voorwaarde dat ze het nog 999 jaar kunnen huren. Een klim naar boven voert ons over hobbelige keien naar  het kasteel. Aan de zuidkant van het eiland is tegen de heuvel een prachtige tuin aangelegd. Doordat het in de luwte ligt, staat er al veel in bloei. Via allerlei paadjes dwalen we hierdoor en rusten later uit op een bankje met uitzicht op zee. We kunnen ook nog lopend terug.

Aan de andere kant van de baai lopen we door het door granietblokken omgeven dorpje Mousehole. Een leuk plaatsje met kunst- en souvenirswinkeltjes en horecagelegenheden.

Morgen gaan we iets noordelijker in Cornwall.