Midden Wales

St. David’s - Llanilar, Aberythwyth 134 km

Pantmawr Farm Camping

11 t/m 14 juni

De kustweg naar Aberythwyth gaat over Fisguard. Op de ANWB route kaart staat daar een blauwe caravan. Dat betekent alleen voor ervaren chauffeurs. Wanneer Wil even Googlet, komt ze de vreselijkste foto’s tegen van vrachtwagens die vast zijn komen te zitten in een hele nauwe   straat. Deze weg is verboden voor vrachtwagens, maar elke maand schijnt het raak te zijn. Daar gaan we dus maar niet langs met de caravan. In dit nauwe straatje zie je geen tegenliggers aankomen op een sterk hellende weg. Dus nemen we de alternatieve weg: heuvel op en heuvel af door een schitterend open landschap. Onze nieuwe Tucson is niet voor niets trekauto van het jaar geworden, want hij doet het voortreffelijk. De mist is opgetrokken, maar het blijft een beetje heiig.

De camping, een boerencamping aangesloten bij de Camping en Caravanning Club is een pareltje. In een weiland aan de rivier. Het is maar goed dat we besproken hebben want deze plekjes zijn zeer gewild, vooral in het weekend. Langs de camping loopt ook het fietspad over een voormalige spoorlijn naar Tregaron. Ons doel is daar een vogel centrum te bezoeken over de rode wouw. Het pad gaat langzaam bergop en is prima te fietsen. Het probleem komt wanneer de oude spoorlijn onderbroken wordt en de route wordt omgeleid over bospaden. Hier zitten zulke steile stukken bij dat we afstappen en de fietsen de heuvel op duwen. Na 3 keer zo’n stuk gehad te hebben, stellen we ons doel bij en fietsen terug naar de camping. De rode wouw cirkelde regelmatig boven onze hoofden, een mooie gezicht.

Door heuvellandschap met diepe dalen en af en toe wat bos rijden we naar Devil’s Bridge. De wolken hangen nog wat laag op de heuveltoppen, een mysterieus gezicht. Een goede sfeer voor ons uitstapje. We kennen Devil’s Bridge van de moord in de eerste aflevering van de Detective serie Hinterland. Deze serie heeft ons ook warm gemaakt voor een bezoek aan Wales. In de legende is de brug gebouwd door de duivel. Wat het nu bijzonder maakt is dat er drie bruggen over een nauwe diepe kloof boven elkaar zijn gemaakt. De oudste door de monniken in 1100 en de jongste in 1901. Door met de credit card te betalen mogen we door het poortje om via wat trappen naar de kloof en waterval te lopen. Na afloop willen we in het restaurant verderop koffie drinken. Het is 11 uur, maar de mevrouw zegt pas om 12 uur open te gaan. Enigszins verbaasd zien we dat ze op het terras wel al waterbakken voor de honden aan vullen is.

Engelsen en hun liefde voor honden. Bijna iedereen die wij tegenkomen heeft er één of twee, die bijna verheerlijkt worden. Alles wordt opzij gezet voor de honden. Vreemden vragen of ze honden van anderen mogen aaien en slaan dan vele liefkozende woorden uit. Dat je overal ijs speciaal gemaakt voor honden kan kopen illustreert dit. Dat ijs is minder vet en met minder suiker. Dat lijkt ons trouwens ook wel goed voor de mensen.

We boffen dat het de hele dag droog is. Met een klamme warmte kan het ieder moment gaan regenen en de hele middag horen we het onweer in de verte. Om 18.15 uur barst het los met hagel. Gelijk de caravan en de auto weer schoon.

Gelukkig is de Elan trail goed te fietsen. De route erheen is al prachtig, maar de Elan Vallei overtreft alles. In  een gebied van 100 km2, zijn in de rivieren 5 enorme stuwdammen aangelegd voor de watervoorziening in Wales en Birmingham. Toen eind 19e eeuw de spoorlijn was aangelegd is men begonnen met het bouwen van de dammen met een lengte van gemiddeld 160 meter en een hoogte van 37 meter. Nu is de spoorlijn een fietspad dat autovrij langs de meren en dammen gaat.  Elk stukje is een kalenderplaatje: de dammen zijn een kunstwerk, de meren liggen in verstilde natuur en de vergezichten zijn fantastisch. Vooral op zo’n stralende dag 24°C met een lekker warm windje is het een genot om te fietsen.

We zijn inmiddels in Nationaal Park Snowdonia