Picos de Europa, Canga de Onís

Comillas - Canga de Onís 83 km

camping Picos de Europa

5 -8 september

Zo helder als vandaag is de lucht nog niet geweest. Al bij ons vertrek zien we de bergen van de Picos. Op de snelweg zien we aan de ene kant de zee en aan de andere kant de bergtoppen. Eenmaal  op de provinciale weg stijgen we gestaag en dan zijn we snel op de camping. De Spanjaarden die alleen een weekend komen, zijn aan het opbreken. Volop keuze, we kiezen voor een plekje waar we veel zon hebben. De camping heeft een nieuw half overdekt zwembad, vlakbij onze plek. Het wordt een dagje heerlijk relaxen in de zon en het water.

Zeven jaar geleden zijn we aan de oostkant van de Picos geweest. Nu staan we aan de westkant om van hieruit de wandelingen te gaan maken. Het kan hier wat betreft het weer behoorlijk spoken, dus we hebben wel geluk. Het zonnetje begint door te komen wanneer we op pad gaan. Kronkelend  met aan beide kanten steile rotsen stijgen we naar 800 m hoogte om bij Sotres een wandeling te beginnen. We passeren Poncebos, startpunt van de ruta de Cares, de bekendste wandeling in de Picos. Ondanks de speciaal aangelegde parkeerterreinen staan de auto’s kilometers langs in de berm, zo druk is het. Onze wandeling is minder spectaculair maar wij genieten volop van het dal waar we door lopen. De zon zet de bergen steeds in een ander licht. We stijgen langzaam met een steeds hardere tegenwind  tot het nu onbewoonde dorpje Vegas de Sotres, de winterweides van het hoger liggende dorpje. De grotten worden als stal voor het vee gebruikt. We eten ons brood op en beginnen aan de terugweg. De wind waait steeds harder in onze rug en achter de berg wordt het donkerder. Terug in het dal voelen we niets meer van de wind en is het erg benauwd. Er vallen zelfs enkele spatjes regen. In Arenas de Cabrales kopen we een stuk van de van de gelijknamige blauwgeaderde koeienkaas. Deze wordt alleen ambachtelijk op de boerderij gemaakt.

Om naar de meren van Covadonga op 1100 m hoogte te gaan, moeten we toch de drukte in. De 12 km lange bergweg is verboden voor auto’s. We laten onze auto achter op het laatste parkeerterrein en kopen een kaartje voor de bus. Achteraf gezien hadden we eerder moeten parkeren. Het is nu een half uur wachten tot er een bus komt die nog niet vol is en het is nog maar 9 uur in de ochtend. Eenmaal boven lost de drukte zich snel op, de meeste mensen kiezen ervoor om alleen naar de meren te gaan. Wij maken een langere rondwandeling waar we ook vanaf hogere plekken zicht op de meren hebben. Hier komen we niet veel mensen tegen. Wel heel veel koeien en schapen die hier vrij rondlopen. Wij klauteren soms als geiten omhoog en omlaag over het pad met keien. De wind is weer even krachtig als gisteren. Op openliggende stukken hebben we soms moeite om overeind te blijven staan. Het is wel genieten met overal om je heen de vergezichten op de bergen en de meren. Terug weer met de bus stappen we uit in Covadonga, een bedevaartsoord met boven een waterbekken een grot waarin een sterk vereerd Mariabeeld staat. Hier hebben de Christenen zich in de strijd tegen de Moren tot het laatst met succes verzet. De warmte slaat hier als een deken om ons heen. Het is hier 32°C en we voelen geen wind. Met moeite lopen we de trappen naar de grot en de erboven gelegen basiliek. Op de camping zorgt het zwembad voor verkoeling.

Morgen gaan we weer terug naar de kust.