Nazaré, Estremadura

Castelo de Vide - Nazaré 202 km
Camping Vale Paraiso

Wat waren we weer blij met onze mover! We wilden van de provinciale weg naar de snelweg bij Constancia. Voordat we de rivier en de spoorbaan over gingenwerden we tegengehouden door druk gebarende  Portugezen. Het bleek dat we niet onder de spoortunnel konden met onze caravan. Het verkeersbord was niet te zien door een fout geparkeerde auto, een typisch Portugese situatie. Dus maar naar rechts om weer terug te gaan. Bleek dit weggetje aan het eind gebarricadeerd door grote bloembakken. Achteruit rijden met de caravan is niet onze sterkste kant, dus maar losgekoppeld en met de mover terug. We werden opgemerkt door een mevrouw, die gelijk haar man ging roepen. Ook anderen kwamen kijken. Zo'n mover hadden ze nog nooit gezien. Terwijl Theo de caravan weer aankoppelde had Wil nog een ' gesprekje ' met de meneer over de vooruitgaande technologie en het weer. Even verderop hebben we alsnog de snelweg opgezocht. We waren snel bij onze camping aan de kust. Het is hier een beetje miezerig, maar wel warmer dan in de Alentejo.
  
Vrijdag was er nog wisselvallig weer voorspeld. Daarom zijn we op kloostertour gegaan. Niet ver van Nazaré liggen twee kloosters, die vaak in één adem worden genoemd met Convento de Christo, dat we in het najaar bezocht hebben: Alcobaça en Batalha.
Eerst zijn we naar Alcobaça geweest. De kerk is enorm en is groots in eenvoud en soberheid. Er staan twee graftombes van koning Pedro en zijn geheime liefde Inêz, de Portugese Romeo en Julia. De graftombes staan tegenover elkaar: als hij uit de dood verrijst ziet hij zijn geliefde als eerste.
Om een soepele overgang naar het volgende klooster te krijgen, hebben we geluncht in Batalha. Weer heeft onze Trottergids zijn dienst bewezen met de restauranttips. Er waren niet veel toeristen en we zaten tussen de Portugese zakenmensen. Wat er gegeten werd stond niet op de kaart. Wij lieten weten dat wij die Bacalhau ook wel wilden. Het was heerlijk en veel goedkoper dan de gerechten op het( toeristen) menu.
Het Batalha klooster is minder sober. Het heeft mooie gebrandschilderde ramen en de kloostergangen hebben mooie gotische versieringen met Moorse elementen. De onvoltooide kapel is schitterend met stenen kantwerk. Terug op de camping was het zonnetje gaan schijnen. Lekker uitrusten dus.

Zaterdag scheen de zon volop, de wind was nog wat fris. We hebben een wandeling gemaakt ten noorden van Nazaré. Heen door de bossen over de kliffen, die hier best hoog zijn. Terug afgedaald via trappen naar het strand. Toch wel spannend, want het water komt hier met vloed erg hoog, er is dan geen mogelijkheid om daar te lopen. We hadden van tevoren de getijdenkalender bekeken ( handig op internet) en het moest 's middags mogelijk zijn. Het ging prima, soms wat klauteren over stenen. Het was een schitterende wandeling.

Zondag was het gelijk al warmer. We hebben Nazaré verkend met een wandeling uit ons boekje. Die begon in Sitio, de wijk op een 105 meter hoge klif. Toen we aankwamen was er een hoop lawaai en beweging van brandweer. Het bleek dat het tandradbaantje vanuit het lager gelegen dorp halverwege niet meer werkte. Vanaf een terrasje met koffie hebben we zitten kijken hoe de hele wijk uit liep om dat te zien. Wij zijn  daarna richting vuurtoren en vandaar naar het strand in het noorden gewandeld. Het was heerlijk om hier een extra lange rustpauze te hebben.
Toen we weer terug bij de tandradbaan waren zag Theo dat het treintje weer omhoog ging. Dus zijn wij verder met onze wandeling gegaan: de 100 meter dalende trap af, we zouden later met de tandradbaan omhoog gaan. We werden tegemoet gekomen door een Portugese wandelgroep. Veel Ola's en gegroet. Het bleek dezelfde groep die we zaterdag tegen gekomen zijn. Er werd meegedeeld dat de tandradbaan nog niet goed werkte. Daarom zijn we maar weer naar boven gelopen en hebben het hoogteverschil per auto afgelegd. Beneden was het een gezellige drukte met Portugezen die met hele families, op zijn zondags gekleed,  een wandelingetje over de boulevard maakten. 
Wij hebben ons heel toeristisch gedragen: foto's gemaakt van de vis die gedroogd werd en van de traditioneel geklede vrouwen: wijde korte rokken met meestal blote benen, klompen en een hoofddoek. Maar goed dat Geert Wilders dit niet ziet:)

Maandag hebben we Óbidos bezocht. Dit is een niet zo hoog gelegen vestingstadje, daarom staat er een hoge muur omheen. Het stadje is autovrij en buiten de muren is niet gebouwd. Dit maakt het een soort open lucht museum: nauwe straatjes, witte huisjes met blauw en geel, restaurantjes en winkeltjes. Wij zijn gaan lopen vanaf een lager gelegen dorpje door de fruitboomgaarden. Hier was nog een beetje bloesem. Je kan zien dat we noordelijker zitten, in het zuiden was het al over.
Daarna omhoog naar de vesting. Wil had enige moeite i.v.m de hoogte ( zonder leuning) maar we hebben gewandeld over de muur, erg leuk.  Iets onder de muur op een leuk terrasje bij een kiosk een broodje gegeten. We zaten daar erg rustig in vergelijking met het centrum. Het was nu nog niet erg druk, maar 's zomers schijnen ook hier de bussen toeristen te komen.
Terug zijn we via een bedevaartskerkje gegaan. Eerst dalen en daarna weer omhoog via een hele steile trap. Het leek op de trappen in Nazaré en die hadden we overgeslagen!
Met de auto zijn we nog naar de lagune van Óbidos gereden en hebben na een kort wandelingetje heerlijk een uurtje in de zon gezeten aan het water.

Morgen gaan we niet zo heel veel verder. We reizen wel elke keer een stukje noordelijker.